Γράφει η Αριάδνη.
Να θυμάσαι να ξεκουράζεις την ψυχή σου. Να την αδειάζεις από κάθε τι μικρό κι ανούσιο. Να την ελαφρύνεις από το βάρος της κακίας. Κι αυτό δεν θα το κάνεις για κανέναν άλλον παρά μόνο για τον εαυτό σου. Ούτε για τους άλλους ανθρώπους, ούτε καν για τον Θεό που πιστεύεις, αλλά για σένα. Για το σήμερα, για το τώρα, για το εδώ κι όχι για κάποια άλλη ζωή.
Γιατί μέσα σου είναι ο παράδεισος κι η κόλαση. Μέσα σου είναι ο Θεός κι ο διάβολος. Κι αν βρεις τον Θεό εντός σου, θα ανακαλύψεις τον παράδεισο κι αν ακολουθήσεις τον διάβολο, θα σε οδηγήσει στην κόλαση. Γιατί δυστυχώς τον Θεό θα πρέπει να τον ψάξεις, ενώ ο διάβολος είναι μπροστά σου μονίμως. Είναι εκεί και σου κλείνει πονηρά το μάτι για να τον ακολουθήσεις.
Και είναι τόσο εύκολο να τον ακολουθήσεις! Τόσο εύκολο να εκνευριστείς, να θυμώσεις, να βρίσεις, να κατηγορήσεις και να καταδικάσεις τον άλλο για τον άδικο τρόπο που σου φέρθηκε. Και μπορεί να έχεις τα χίλια δίκια. Μπορεί όντως ο άλλος να σου φέρθηκε με τον χειρότερο τρόπο ενώ εσύ ήσουν εντάξει απέναντί του. Ακόμη κι αυτό αν συμβαίνει όμως, μόνο ένα πράγμα θα σου πω και θέλω να το σκεφτείς πολύ καλά.
Τι κερδίζεις εσύ αν κουβαλάς αυτό το βάρος πάνω σου; Ποιο είναι το νόημα να γεμίζεις το μυαλό σου με αρνητικές σκέψεις και κατ’επέκταση την ψυχή σου με αρνητικά συναισθήματα;
“Για να θυμάμαι” μου λες. “Για να μην ξεχνάω πόσο σκάρτοι μπορεί να γίνουν οι άνθρωποι. Για να θυμάμαι και να προφυλάγομαι”. Ωραία. Πάρε το μάθημά σου λοιπόν, δώσε άφεση αμαρτιών στον άλλον και συνέχισε την ζωή σου.
“Δεν μπορώ” μου λες. “Δεν μπορώ να το δεχτώ, να το καταπιώ και να το διαχειριστώ”. Σκέψου όμως ότι έτσι σε καταπίνει εκείνο. Σε διαλύει, σε συνθλίβει. Και δεν αξίζει για κανέναν να το περνάς αυτό. Πάλεψε. Πάλεψε με τις σκέψεις σου. Όλα από το μυαλό ξεκινάνε μην το ξεχνάς. Κι όταν συνέχεια στριφογυρίζει εκεί το μυαλό σου και γεμίζει αρνητικές σκέψεις, προσπάθησε να το ξεγελάσεις. Ασχολήσου με κάτι άλλο. Πήγαινε μια βόλτα, δες μια ταινία, διάβασε ένα βιβλίο, δούλεψε. Κάνε ό,τι σε βοηθάει να ξεχνιέσαι. Πάρε τον χρόνο σου για να αποστασιοποιηθείς συναισθηματικά.
Κι όσο αποστασιοποιείσαι τόσο θα γίνεται πιο εφικτό να αντιμετωπίσεις τον θυμό σου και να το διαχειριστείς. Δεν θα είναι εύκολο. Ποτέ δεν θα είναι εύκολο να ξεφύγεις από την κόλαση. Και θα υπάρχουν φορές που θα νομίσεις ότι ξέφυγες, και θα πάρεις μια “τζούρα” από τον παράδεισο, αλλά θα γυρίσεις πάλι πίσω. Και θα γυρίζεις κάθε φορά, μέχρι να μάθεις πως για να φύγεις οριστικά από εκεί, θα πρέπει να συγχωρήσεις. Γιατί ο παράδεισος δεν χαρίζεται σε κανέναν. Θα πρέπει να υπερβείς τον εαυτό σου, τον εγωισμό σου, θα πρέπει να βρεις τον Θεό μέσα σου και να συγχωρήσεις.
Τότε μόνο θα ανακαλύψεις τον παράδεισο εντός σου και θα μένεις εκεί όσο θα επιλέγεις να συγχωρείς και να αποδέχεσαι. Να το θυμάσαι αυτό!