Γράφει η Μαρία Αρφαρά
Ο μεγαλύτερος μύθος πoυ έχω ακούσει είναι πως ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα!
Σκεφτείτε ένα φυτό που έχετε στον κήπο ή στο σπίτι σας και είναι το αγαπημένο σας! Με το πέρασμα των χρόνων θα πέσουν τα φύλλα , θα μαραθεί, αλλά η ρίζα του στο xώμα θα παραμείνει να μας θυμίζει πως κάποτε σε εκείνο το σημείο στεκόταν αγέρωχο ένα υπέρλαμπρο άνθος!
Το φυτό αυτό είναι ο πόνος. Ο χρόνος υποτίθεται ότι γιατρεύει αλλά στην πραγματικότητα μας μαθαίνει να ζούμε με ένα γεγονός που μας πόνεσε ή με μια μεγάλη απώλεια. Συνηθίζουμε να ζούμε χωρίς τα αγαπημένα μας πρόσωπα που έφυγαν από τη ζωή.
Ο χρόνος καμουφλάρει ένα λυπηρό συμβάν αλλά δεν απαλύνει τον πόνο. Μαθαίνουμε να ζούμε με αυτόν. Ημερομηνίες, συζητήσεις
φέρνουν στην επιφάνεια δυσάρεστα γεγονότα τα οποία ζήσαμε και μας πονάνε ακόμη.
Πώς ο χρόνος μπορεί να γιατρέψει μια μεγάλη προδοσία, γεγονότα αχαριστίας και άλλα συμβάντα ; Μόνο την απώλεια απαλύνει και αυτό γιατί συνηθίζουμε να ζούμε χωρίς τα αγαπημένα μας πρόσωπα , έχοντας πάντα μέσα μας την ελπίδα ότι θα ξανάρθουν κάποια στιγμή. Πιστεύουμε πως λείπουν σε ένα μακρινό ταξίδι και κάποια μέρα θα επιστρέψουν.
Μονάχα αν συγχωρήσουμε τα άτομα που μας πόνεσαν μπορούμε να μείνουμε ατάραχοι σε ένα δυσάρεστο συμβάν του παρελθόντος. Η συγχώρεση όμως απαιτεί δύναμη ψυχής και ελάχιστοι άνθρωποι την κατέχουν.
Είναι όμως η μοναδική λύση για να ξεχάσεις
Να μην πονάς
Να προχωρήσεις
Η συγχώρεση γιατρεύει τον πόνο και όχι ο χρόνος. Ο χρόνος καλύπτει τις ψυχικές πληγές, όμως δεν τις γιατρεύει. Πώς μπορεί να γιατρευτεί άλλωστε μια πληγή που αιμορραγεί χωρίς να αναπνέει;
Συγχωρήστε λοιπόν για να γιατρέψετε όλο τον πόνο που έχει συσσωρευτεί μέσα σας. Τότε μόνο θα νιώσετε ένα κύμα γαλήνης και ανακούφισης να απλώνεται στη ψυχή σας!
