Γράφει η Μαρίνα Κρητικού.
Συχνά στην καθημερινότητα μας με τους δύσκολους και γρήγορους ρυθμούς της, νιώθουμε ότι δεν υπάρχει χρόνος για να κάνουμε όσα θέλουμε.
Πολλές φορές ευχόμαστε η ημέρα να είχε περισσότερες ώρες, ειδικά όσοι έχουν παιδιά και αφιερώνονται σε αυτά ακολουθώντας το 24/7 (24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα).
Είναι όμως αντικειμενικές όμως είναι οι δυσκολίες που βιώνουν ή μήπως κάτι δεν γίνεται καλά στη διαχείριση του χρόνου μας;;
Συχνά συμβαίνει να βάζουμε λάθος προτεραιότητες, με αποτέλεσμα να αγχωνόμαστε γιατί ο χρόνος περνάει και εμείς δεν προλαβαίνουμε.
Ακόμα, κάποιοι όντας τελειομανείς αναλώνονται πολύ με τις λεπτομέρειες, με αποτέλεσμα να χάνουν το δάσος! Μήπως θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητες μας για να είμαστε πιο χαρούμενοι και με καλύτερη ποιότητα ζωής;
Στην δύσκολη καθημερινότητα μας, έρχεται να προστεθεί και το χρόνιο στρες.
Όταν συσσωρεύεται χρόνιο στρες και ένταση στον οργανισμό μας μαζεύουμε όλες τις δυνάμεις μας για να ανταπεξέλθουμε στις δύσκολες καταστάσεις.
Κυριολεκτικά σφίγγουμε τα δόντια και προχωράμε. Ο οργανισμός μας κηρύσσεται σε κατάσταση πολέμου και μαζεύει δυνάμεις και ενέργεια για να αντιμετωπίσει τον εχθρό που του έχει επιτεθεί. Όταν όμως ο οργανισμός μας καταλάβει ότι ήρθε η ώρα να χαλαρώσει τότε πραγματικά ξεσπάει!
Εκεί που νομίζουμε ότι τα πράγματα ηρεμούν, τότε μπορεί να είμαστε πιο ευσυγκίνητοι, ενώ φαινομενικά όλα έχουν φτιάξει ή όταν το άγχος είναι για μεγάλη χρονική περίοδο ίσως μεταφραστεί με κάποιο ψυχοσωματικό σύμπτωμα.
Πολύ βασικό είναι να δίνουμε τον χρόνο και τον χώρο στον οργανισμό μας να εκτονώνει την ένταση του και να εκφράζει λεκτικά όλα τα επώδυνα συναισθήματα.
Όμως συχνά δυσκολευόμαστε να βάλουμε τον εαυτό μας και τις ανάγκες μας σε προτεραιότητα. Βάζουμε τα προσωπικά μας θέλω έναντι στα κοινωνικά πρέπει ή στα θέλω των άλλων ανθρώπων. Συχνά αντιλαμβανόμαστε ότι ο εαυτός μας δεν υπάρχει στο προσκήνιο, αλλά μόνο παρασκηνιακά και πως άλλοι είναι οι πρωταγωνιστές στη ζωή του και ο ίδιος είναι κομπάρσος.
Ίσως ήρθε η ώρα να δίνουμε περισσότερη σημασία στο σώμα μας και στα μηνύματα που προσπαθεί να μας μεταφέρει.
Να μην βάζουμε ωτασπίδες αγνοώντας τα μικρά καμπανάκια (πχ. κόπωση) και περιμένοντας να μη μπορούμε άλλο για να εξασφαλίσουμε λίγες ώρες χαλάρωσης και να καλύψουμε τις ήδη ξεχασμένες ανάγκες μας! Ίσως ήρθε η ώρα να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τον χρόνο προς όφελος μας και όχι ικανοποιώντας μόνο τις ανάγκες των άλλων! Να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να βλέπουμε τι αλλαγές πρέπει να κάνουμε για να είναι πιο λειτουργική η ζωή μας!
LoveLetters
