Γράφει η Μαρία Σταματοπούλου
Ήσουν περίεργος χαρακτήρας. Χαμογελούσες όταν οι άνθρωποι γύρω σου, έκαναν τα χατίρια σου. Τους έντυνες με όμορφες λέξεις και γλυκά χαμόγελα. Τους έκανες να αισθάνονται όμορφοι, σημαντικοί με τον τρόπο που διαχειριζόσουν την κάθε προσωπικότητα. Τους ήθελες πάντα να τρέχουν δίπλα σου και να σε στολίζουν με όμορφα λόγια.
Πίσω από τις λέξεις και τα γλυκά χαμόγελα , κρυβόταν ένας άλλος εαυτός, ένας πονηρός και ψεύτικος με επιφανειακά συναισθήματα. Ένας ανασφαλής άνθρωπος και υπερόπτης.
Και ερχόταν πάντοτε η στιγμή που οι άνθρωποι γύρω σου σε γνώριζαν καλύτερα και καταλάβαιναν. Ένιωθαν πως είσαι ένας άνθρωπος με κάλπικη ψυχή.
Οι σχέσεις σου, οι φίλοι σου, όσοι στάθηκαν δίπλα σου, σταδιακά απομακρύνονταν.
Άλλαξες, τους έλεγες, αυτή ήταν πάντα η απάντησή σου όταν απομακρύνονταν από κοντά σου.
Μέσα σου σε έτρωγε ο εγωισμός, η αλαζονεία, η έπαρσή σου και δεν κοιτούσες βαθιά στην ψυχή των ανθρώπων που ήθελαν να είναι πλάι σου.
Έμεινες ολομόναχος.
Μέσα στην τόση απόρριψη άρχισες μεγαλώνοντας να βιώνεις την αλήθεια. Πέφτουν οι μάσκες της ψευδαίσθησης σιγά σιγά. Βλέπεις τον εαυτό σου με άλλο μάτι. Εκείνο το κουτόχορτο που σε τάιζαν όταν ήσουν μικρός, πως ο άντρας δεν κλαίει ποτέ, ο άντρας είναι σκληρός και φέρεται σκληρά, ο άντρας είναι ο ηγέτης, αρχίζει και ξεθωριάζει πια. Εκείνες οι ρηχές αντιλήψεις κλείνουν τον κύκλο τους και ανοίγεις τώρα κάτι διαφορετικό.
Πονάει πολύ η μοναξιά και η απόρριψη. Μέσα από τον πόνο όμως κατάφερες να βγάλεις το κεφάλι και να αναπνεύσεις αληθινό αέρα. Αληθινή αγάπη, αλήθεια, ειλικρίνεια. Η ελευθερία σου, είσαι εσύ, είσαι ο πραγματικός σου εαυτός. Ξεγυμνωμένος από ξένες αντιλήψεις, που σου τις φόρεσαν άλλοι, λέγοντας πως είναι για το καλό σου.
Η αλήθεια σου, είναι η πραγματική σου ελευθερία στην ζωή. Εσύ είσαι ο πραγματικός σου εαυτός, εσύ είσαι ο εαυτός που έχει διάκριση πια, εσύ είσαι ο εαυτός που είναι ξεκάθαρος και διαφανής.
