Γράφει η Πράξια Αρέστη
Όλες οι σωστές λέξεις που δεν είπες, όλες οι υποσχέσεις που αθέτησες.
Ήμουν χαμένη για πολύ καιρό. Χαμένη σε αναπάντητα ερωτήματα, σε γρίφους και αναμονές που έμοιαζαν να κρατούσαν μήνες μα έμοιαζαν να κρατούν αιώνες.
Τα σημάδια πάντα εκεί, να μου ψιθυρίζουν στ’ αυτί ότι κάτι δεν πάει καλά.
Το ένστικτό μου να φωνάζει να μη σ΄ εμπιστευτώ ξανά και η καρδιά από την άλλη να ελπίζει ότι κάθε φορά
θα είναι διαφορετική.
Οι απαντήσεις ήταν πάντα μπροστά μου και δεν ήθελα να τις πιστέψω.
Δεν υπήρχε χώρος και χρόνος στη ζωή σου για μένα.
Δεν με ήθελες και τόσο, ώστε να γίνω προτεραιότητα.
Δεν πίστευες ότι άξιζα το ρίσκο και το χρόνο σου.
Δε σου έλειπα και τόσο.
Ήμουν ένα μόνο μικρό κομμάτι του παζλ στη ζωή σου που εξυπηρετούσε κάποιο σκοπό και κάποια θέλω.
Δεν ήμουν τόσο σημαντική για να βάλεις τον κακό σου εαυτό και τον εγωισμό σου στην άκρη για να μη με χάσεις.
Είμαι σίγουρη ότι προσπάθησες. Υπήρχαν φορές που το πάλεψες όπως το είχα παλέψει κι εγώ.
Όμως, ποιος αντέχει να ζει για καιρό τον έρωτα σε μικρές δόσεις;
Ποιος δεν γεμίζει αμφιβολίες όταν το σώμα του ξεπαγιάζει για μήνες μακριά από το άγγιγμα του;
Ποιος δε νιώθει εγκαταλελειμμένος, προδομένος και μόνος όταν πρέπει να συνηθίσει και πάλι από την
αρχή μακριά από όποιον άγγιξε την καρδιά του με την υπόσχεση ότι αυτή τη φορά θα μείνει;
Δεν υπάρχουν λόγια που να μπορούν να μιλήσουν πιο δυνατά από την απουσία.
Κι εσύ δεν ήσουν ποτέ καλός στο να με καλοπιάνεις.
Προτιμούσες πάντα να κάνεις επίδειξη δυνάμεως και να μου επιβάλεις τον δικό σου τρόπο.
Τώρα έχω όλες τις απαντήσεις. Δεν έχει καμία σημασία τι νιώθεις. Δεν έχει καμία σημασία τι νιώθω.
Δε θα τα βρούμε ποτέ γιατί δεν υπάρχει χώρος στη ζωή σου που να με χωράει εκεί και να μη στριμώχνομαι συνεχώς. Δεν θα σταματήσω ποτέ να πονάω γι’ αυτό και να παραπονιέμαι. Είναι πολύ λίγο το λίγο σου και κουράστηκα να εκλιπαρώ για σημασία.
Κατάλαβα ότι εγώ σε ήθελα πιο πολύ. Γι’ αυτό εγώ μπορούσα. Γιατί σε ήθελα πιο πολύ.
Όμως, τώρα έμαθα. Συνήθισα μόνη όπως με άφηνες. Έμαθα ότι ποτέ τίποτα δε θ’ αλλάξει και έμαθα να μη σε ζητάω πια.
Να μη σε χρειάζομαι.
Να μη σε σκέφτομαι.
Να μην περιμένω από σένα τίποτα πια.
Να είναι σαν να μην υπάρχεις.