Γράφει η Φλώρα Σπανού
Πως μια στιγμή μπορεί να γίνει εικόνα, συναίσθημα, ανάμνηση, παρελθόν; Πως μια στιγμή μπορεί να παγώσει στον χρόνο και να υπάρξει έως ότου ο θάνατος να μας κλείσει τα βλέφαρα;
Στιγμές. Στιγμές είναι όλη μας η ζωή, μικρές, μαγικές, ανεξίτηλες, ακαθόριστες στιγμές.
Και αυτές οι στιγμές μπορεί να μοιάζουν με μικρές διάφανες σταγόνες βροχής που καθώς συναντιούνται στο έδαφος γίνονται ρυάκια, γίνονται ποτάμια ολόκληρα.
Στιγμές που παλεύουν με τον χρόνο και πολλές φορές με τον ίδιο μας τον εαυτό. Κάποιες φορές ξεθωριάζουν με το πέρασμα του κι άλλοτε εμείς οι ίδιοι προσπαθούμε να τις διαγράψουμε σαν να μην είχαν υπάρξει ποτέ. Μα όπως και να έχει κάποια στιγμή η μνήμη μας θα τις επαναφέρει ξανά στην επιφάνεια. Θα περιμένουν την κατάλληλη ώρα για να εμφανιστούν.
Λένε πως όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι περνούν από μπροστά τους οι πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής τους. Δεν μπορώ να το ξέρω αυτό. Τουλάχιστον, όχι ακόμα.
Αυτό που ξέρω να σας πω με σιγουριά είναι πως κάποιες από αυτές τις στιγμές άλλες περισσότερο σημαντικές και άλλες όχι, υπήρξαν στο παρελθόν, ίσως κάποιες από αυτές να το καθόρισαν και άλλες πάλι όχι, όμως, συνεχίζουν να υπάρχουν και στο παρόν όταν τις ανασύρουμε μέσα από τις αναμνήσεις μας.
Κάντε μια δοκιμή. Ανασύρεται κάποιες για εσάς πολύ σημαντικές στιγμές, φανταστείτε τες να σχηματίζουν όλες μαζί μία μεγάλη εικόνα. Ποιο συναίσθημα είναι αυτό που σας κατακλύζει όταν τις θυμάστε; Πόνος; Χαρά; Θλίψη; Αγωνία; Φόβος; Ποιο είναι εκείνο το συναίσθημα που παλεύει με το χρόνο και ξαναζωντανεύει μέσα από τις μνήμες σας;
Όλες μαζί οι στιγμές μας συνθέτουν ένα πάζλ. Το πάζλ του παρελθόντος μας. Κάπου στον δρόμο προς το μέλλον χάθηκαν κάποια κομμάτια, κάποια άλλα κρύφτηκαν άλλα ηθελημένα και άλλα μη, κάποια άλλα ξεθώριασαν ενώ κάποια άλλα έμειναν ολοζώντανα να μας θυμίζουν τις πιο έντονες μας στιγμές. Όλα λοιπόν αυτά τα κομμάτια συνθέτουν την διαδρομή μας προς το τώρα. Γιατί κάθε στιγμή ακόμη κι η πιο μηδαμινή, ακόμη κι η πιο άσχημη, εκείνη που δεν θέλουμε να θυμόμαστε συνετέλεσαν σε αυτό που είμαστε τώρα. Με τον δικό τους τρόπο όλες αυτές οι στιγμές που έγιναν είτε από δική μας επιλογή είτε όχι μας οδήγησαν στο τώρα.
Εικόνες που θες να ξεχάσεις κι όμως κάποιες φορές εκεί μέσα στην ησυχία της νύχτας έρχονται απρόσκλητες σαν δαίμονες για να σε ταλανίσουν ανασκαλίζοντας το παρελθόν, φέρνοντας μπροστά σου σκηνές που μοιάζουν με τρομαχτικά πλάσματα.
Στιγμές που θες να θυμάσαι και αναπολείς πιο συχνά τις ώρες εκείνες που μένεις μονάχος με τον εαυτό σου, γεμάτες όμορφες εικόνες που ξεπροβάλλουν καθάριες μπροστά σου και μένεις να νοσταλγείς, με ένα καλοφορεμένο χαμόγελο στα χείλη.
Έχει αξία τελικά η στιγμή μεγαλύτερη από ότι συνηθίζουμε να της δίνουμε.
Κάντε τις στιγμές σας να αξίζουν.
Ζήστε την κάθε σας στιγμή όσο καλύτερα μπορείτε. Κάπου ανάμεσα μας και κάπου πολύ μακριά υπάρχουν άνθρωποι που έχουν στερηθεί το δικαίωμα της επιλογής. Κι έτσι οι στιγμές τους μοιάζουν όλες να είναι ίδιες σαν να έχει η κολλήσει η ταινία στο ίδιο και στο ίδιο σημείο.
Εσείς λοιπόν που έχετε την επιλογή στα χέρια σας κάντε την κάθε σας στιγμή να αξίζει. Κάντε την ζωή σας να αξίζει.
Γιατί ποτέ κανείς δεν ξέρει πότε τα δεδομένα θα γίνουν ζητούμενα και πότε η νύχτα θα σκεπάσει το φως.
«Μας διδάσκουν να μετράμε …τα λεπτά… τις ώρες… τις ημέρες… τα χρόνια… Αλλά κανείς δεν εξηγεί την αξία της στιγμής…» Oscar Wilde
