Γράφει η Νατάσσα Σπύρου
Ήσουν, είσαι και θα είσαι για πάντα η σκιά που θα με συντροφεύει στο ταξίδι της ζωής μου. Ένα κεφάλαιο που ο τίτλος του γράφτηκε με μεγάλα γράμματα στο βιβλίο της καρδιάς μου. Μια φωτιά που έκαψε στο διάβα της κάθε μου αμφιβολία και έκαμψε κάθε μου προσπάθεια αντίστασης.
Μια σελίδα ενός βιβλίου που ξεθώριασε, πάλιωσε, όμως παρόλα αυτά συνεχίζει να αναδύει ένα άρωμα μεθυστικό ικανό να με ταξιδέψει μακριά, στις δικές μας αναμνήσεις.
Όσα σ’ αγαπώ σου είπα ήταν αληθινά και τόσο δυνατά που ποτέ να ξέρεις δεν θα μπορούσα να τα πάρω πίσω. Να τα αναιρέσω, να τα διαγράψω, θα ήταν σαν να διέγραφα ένα κομμάτι από τη ζωή μου, εξάλλου όταν αγαπάς ισχύει για πάντα, ή έτσι θα έπρεπε τουλάχιστον.
Έχω κάθε δικαίωμα λοιπόν να θέλω το καλύτερο για σένα, όμως δεν σε θέλω πίσω στη ζωή μου, μη μου κακιώνεις γι’ αυτό. Ήσουν η επιλογή μου, η επιλογή της καρδιάς μου και αυτή την επιλογή σκοπεύω να την τιμήσω. Δεν θα αφήσω τον εγωισμό μου να με κυριεύσει.
Πολλές φορές το τέλος είναι αναπόφευκτο όσο και αν πονάει. Όμως εγώ θα επιμένω στο να θυμάμαι την διαδρομή, τις καλές στιγμές που ζήσαμε. Θέλω να σε δω πραγματικά ευτυχισμένο όπως σου αξίζει. Πάντα μου έλεγες πόσο χαιρόσουν που ακόμα και στα μεγάλα ζόρια μας εγώ χαμογελούσα. Αυτό θέλω και για σένα και το θέλω πολύ.
Η δική μας σελίδα γύρισε, όμως δεν θα την κλείσω ποτέ με μίσος, θυμό και αναξιοπρέπεια. Η απόδοση των ευθυνών έγινε όταν έπρεπε και βαραίνει τους ώμους σου, το ξέρω καλά. Θέλω τα καλύτερα για σένα και πιστεύω πως τ’ αξίζεις.
Μη μου ζητάς όμως να γυρίσω πίσω, δεν μπορώ. Δεν υπάρχει άλλη κενή σελίδα να γράψουμε μαζί. Τα λάθη σου πολλά και κάποια από αυτά δυστυχώς μου μοιάζουν αξεπέραστα. Θέλω να δω τη γαλήνη στα μάτια σου. Να δω το βλέμμα σου επιτέλους ήρεμο και το χαμόγελό σου ξέγνοιαστο. Το δικαιούσαι και όσο εγωιστικό και αν ακουστεί θα το διεκδικήσω αυτό σου το δικαίωμα. Για αυτή την γαλήνη και την ηρεμία μάτωσα και πόνεσα.
Παίρνω όμως την αγάπη που μου έδωσες και προχωράω μπροστά. Και που ξέρεις; όταν οι πληγές μας κλείσουν οι δρόμοι μας μπορεί να συναντηθούν και πάλι. Μα δεν θα το επιδιώξω. Θα τα’ αφήσω όλα στο πεπρωμένο και όπως μας πάει. Αυτό φροντίζει για όλους και για όλα, μα κυρίως στο να παίρνει ο καθένας αυτό που του αξίζει.
Θέλω για σένα τα καλύτερα λοιπόν και εγώ θα είμαι πάντα κάπου τριγύρω, κάπου εκεί, να χαίρομαι και όχι να λυπάμαι. Η ζωή προχωράει και οφείλουμε να την ακολουθούμε όχι να μένουμε πίσω σκεπτόμενοι τα πως και τα γιατί. «Όλα στην ώρα τους» μου έλεγες. Έφτασε η ώρα να διαγράψεις όλα τα λάθη που σου κόστισαν και μη σε παραξενεύει η στάση μου.
Πάντα έτσι ήμουν, έτσι σκεπτόμουν. Τους ανθρώπους της ζωής μας δεν τους διαγράφουμε επειδή δεν είμαστε μαζί τους πια. Να έχουμε την δύναμη να συγχωρούμε και να προχωράμε μπροστά. Να ευχόμαστε τα καλύτερα . Τα καλύτερα για σένα αγάπη μου, και ας μην σε θέλω στη ζωή μου πια. Αυτή θα είναι για πάντα η ευχή μου σε κάθε σου επιθυμία, σε κάθε καρδιοχτύπι της ζωής σου.
Μόνο έτσι θα μπορούσα να σε αποχαιρετήσω. Και ας μην με άκουσες να λέω αυτά τα λόγια φωναχτά ήξερες, και αυτό είναι αρκετό και για τους δυο μας.