Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Λένε, πως οι λέξεις κουβαλάνε την ψυχή σου.
Παίρνουν κομμάτι από τα συναισθήματά σου και το κάνουν δώρο σε αυτόν που θα τις απευθύνεις.
Λέξεις απλές, καθημερινές και χιλιοειπωμένες, παίρνουν ουσία, νόημα και ζωή ανάλογα το σε ποιον τις απευθύνεις.
Λέξεις που μπορείς να έχεις πει σε χιλιάδες, γίνονται μοναδικές την στιγμή που φεύγουν από μια ψυχή για να σφραγίσουν μια μοίρα.
Κι έφτασε η ώρα, να σου επιστρέψω μια λέξη τόσο σημαντική για εμάς, τόσο συνηθισμένη για τους άλλους. Μια λέξη που την λέμε κάθε μέρα δεκάδες φορές.
Μια τυχαία Πέμπτη, ένα τυχαίο «ευχαριστώ».
Μόνο που σήμερα, τώρα, δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο.
Σ’ ευχαριστώ που μου έμαθες πως υπάρχουν άνθρωποι που μένουν.
Σ’ ευχαριστώ που μου έμαθες πως υπάρχουν άνθρωποι που γυρνάνε μόνο και μόνο γιατί δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς εσένα.
Σ’ ευχαριστώ που έκανες των εγωισμό σου λίγο μικρότερο από την αγάπη σου.
Σ’ ευχαριστώ για όλες τις φορές που μου είπες «πρόσεχε» και είχες δίκιο. Και δεν πρόσεξα. Και ήσουν εκεί, να μαζέψεις το χάος μαζί μου.
Σ’ ευχαριστώ για κάθε μια από τις στιγμές που κάναμε τα δύσκολα, εύκολα, απλά με ένα «μαζί».
Σ’ ευχαριστώ για τις φορές που προσπαθείς να πέσεις εσύ πρώτος για να μην πονέσω πολύ.
Σ’ ευχαριστώ για τις λέξεις που έχτισες μέσα μου και εγώ τις έβαλα απλά σε μια σειρά.
Σ’ ευχαριστώ που κάθετί που είσαι, είναι ατόφιο και γνήσιο.
Σ’ ευχαριστώ που στις απώλειες, έκανες την παρουσία σου πιο αισθητή για να φοβάμαι λιγότερο.
Σ’ ευχαριστώ για κάθε «απλά» που εμείς οι δυο ξέρουμε πως για να το κατακτήσουμε, μόνο απλά πράγματα δεν χρειάστηκε να ζήσουμε.
Σ’ ευχαριστώ που είσαι εσύ και που μέσα από εσένα, γνώρισα εμένα.
Σ’ ευχαριστώ που δεν φοβάσαι να περπατάς μαζί μου στο σκοτάδι και σιγοτραγουδάς για να μην χάνω το δρόμο.
Σ’ ευχαριστώ που δεν έγινες ποτέ “πρέπει” αλλά “θέλω”. Επιλογή απόλυτη.
Σ’ ευχαριστώ που είσαι εσύ κι αυτό το «εσύ» δεν μπορεί να το αγγίξει κανείς μέσα μου, γιατί στις πιο δύσκολες στιγμές μου, στα βαθύτερα σκοτάδια μου, τότε που τρόμαξα εγώ η ίδια με τον εαυτό μου, έγινες μοίρα μου.
Κι έτσι σ’αγάπησα, σαν μοίρα και γραφτό μου.
Γιατί από την μοίρα του.. δεν ξέφυγε κανείς!
