Γράφει η Βίκυ Πλευρίτη
Σε αγάπησα, σου είπα και έφυγα!
Άφησα ανείπωτη την υπόλοιπη αλήθεια μου.
Σε αγάπησα με όλο μου το είναι!
Πρόσεχε όμορφε μου!
Πρόσεχε ψυχή μου!
Μη φοβάσαι και όλα θα φτιάξουν!
Θα βρεις κάποια να σε αγαπά όπως εσύ θες. Όπως εσύ το έχεις ανάγκη.
Πονάει η ψυχή μου, πονά και η καρδιά μου.
Δε θα σε κατηγορήσω, ούτε θα σε μισήσω!
Είναι που σε αγάπησα εσένα και ότι συμβαίνει να αγαπώ το αγαπώ για πάντα!
Η αγάπη δεν πονάει, η αγάπη δεν πληγώνει μου είπαν. Και όμως η αγάπη πονάει σου λέω εγώ. Η αγάπη που μέσα σου φτιάχνεις, που δίνεις είναι ανεπιστρεπτί και πονά όταν φεύγεις.
Όταν φεύγεις γιατί αγαπώντας τον πολύ, χάνεις από την αγάπη για τον εαυτό σου.
Ο πόνος γιατρεύεται από το χρόνο, μαθαίνεις να ζεις με αυτόν, αλλάζεις συνήθειες περνάς τα τελώνια και αν έχεις αγαπήσει ολοκληρωτικά παίρνεις τη θέση σου στον παράδεισο.
Αν έχεις αγαπήσει μέτρια και συμφεροντολογικά βασανίζεσαι στην κόλαση της μοναξιάς σου!
Σε αγάπησα! Να προσέχεις όμορφε μου!
