Γράφει η Κορίνα Παπαδοπούλου
Σε συγχωρώ. Ναι μάτια μου. Όχι, γιατί είμαι μεγαλόψυχη, αλλά γιατί μπορώ να αντιληφθώ το λόγο όσων έπραξες. Το ξέρω πως είναι λάθος να δικαιολογώ τις συμπεριφορές σου, εφόσον αποδέκτης τους ήμουν εγώ, μα δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
Μέσα από την καρδιά μου θέλω να ξέρεις πως σε συγχωρώ, για όλα.
Σε συγχωρώ για όλες τις νύχτες που έκλαιγα στο πάτωμα μέχρι το πρωί. Για όλα τα πρωινά που με βρήκαν να τρέμω από το κρύο στην προσπάθειά μου να νιώσω ζωντανή.
Για όλες τις φορές που σκόρπισα την καρδιά μου σε ξένα χέρια, μήπως και σταματήσει να γυρίζει πίσω σε σένα.
Σε συγχωρώ ακόμη κι όταν με πόνεσες την πιο δύσκολη και ευάλωτη στιγμή μου.
Σε συγχωρώ που αθέτησες τον λόγο σου, πως ποτέ δεν θα μου έκανες κακό κι ας μου έκανες το μεγαλύτερο.
Σε συγχωρώ που με άφησες να σε αγαπήσω τόσο.
Σε συγχωρώ που μου έδινες ψεύτικες ελπίδες , που μου έλεγες ψέματα, που εκμεταλλεύτηκες όσα νιώθω για σένα. Σε συγχωρώ μάτια μου. Ξέρεις γιατί το κάνω; Γιατί μόνο συγχωρώντας σε θα μπορέσω να πάω παρακάτω. Θα μπορέσω να αγαπήσω ξανά, θα μπορέσω να ερωτευτώ.
Σε συγχωρώ που με έκανες έναν άνθρωπο που δεν εμπιστεύεται τους ανθρώπους.
Σε συγχωρώ που δημιούργησες μία γυναίκα που δεν πιστεύει τα λόγια κανενός, που πάντα ψάχνει το κρυφό μήνυμα όλων όσων ακούει.
Σε συγχωρώ που την ώρα που κατέρρεα το μόνο που έκανες, ήταν να μου δώσεις μία, να πάω πιο κάτω.
Σε συγχωρώ που ακόμη κλαίω τα βράδια γιατί μου λείπεις κι ας μην πρέπει.
Σε συγχωρώ που εδώ και δύο χρόνια παλεύω με την κατάθλιψη.
Σε συγχωρώ που μισώ τον εαυτό μου, που νιώθει τόσα για σένα, ενώ το μόνο που θα έπρεπε να νιώθω είναι μίσος για εσένα.
Σε συγχωρώ που με έκανες έναν άνθρωπο που δεν νιώθει τίποτα για κανέναν, που με έκανες έναν άνθρωπο κενό. Σε συγχωρώ που με έκανες μία γυναίκα γεμάτη ανασφάλειες που προσπαθεί να τις κρύψει πίσω από την καλοφτιαγμένη αυτοπεποίθηση της.
Σε συγχωρώ που αν κάποιος αργήσει να μου απαντήσει σε ένα μήνυμα, κατευθείαν πάει το μυαλό μου στο κακό.
Σε συγχωρώ που μου πούλησες έρωτα.
Σε συγχωρώ που με έκανες να νομίζω πως κάποτε νιώσαμε το ίδιο.
Σε συγχωρώ που κάθε μέρα παλεύω με τους δαίμονές μου, εξαιτίας σου.
Σε συγχωρώ που με έχεις κάνει να υποκρίνομαι μπρος στους πάντες, πως όλα είναι καλά.
Σε συγχωρώ που με κατέστρεψες μάτια μου κι ας μην μου ζήτησες ποτέ συγγνώμη κι ας μην κατάλαβες ποτέ πόσο κακό μου έκανες.
Δεν τη θέλω, αδιαφορώ. Το μόνο που μετράει είναι πως σε συγχωρώ.
Comments are closed