Γράφει ο Τάσος Ζαννής
Κι είχα πιστέψει πως τα λόγια στέρεψαν.
Πως στέρεψαν οι λόγοι που σε σπρώχνουν να βρεις λόγια.
Κι ήρθες
κι οι λέξεις
έγιναν καινούριες.
Νέα ταιριάσματα ζητήσανε.
Όλες τις μάζεψες στα χέρια σου.
Από τα χείλη σου τις πήρα δειλά
και τις φίλησα.
Μέσα στα μάτια σου έψαξα
κι ήταν εκεί,
πιο όμορφες,
πιο φωτεινές,
πιο χρωματιστές,
ντυμένες με μουσικές που διαλύουν κάθε αντίσταση
και μας ορίζουν συνένοχους
σε ταξίδια γεμάτα
εκρήξεις και σιωπές.
[ ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί ]
