Στην αγκαλιά σου, άρχισα να ξαναζώ!

Γράφει η Jinxie Jinx

Ζωή σε τάξη. Ηρεμία απόλυτη. Μ’ άρεσε αυτή η τακτοποίηση, που όλα πηγαίνουν ευθεία και τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά. Είχα καιρό να πω πως είμαι στο σωστό δρόμο και πως όλα πάνε κατ’ ευχήν. Τα μάτια μου είδαν πολλά εξάλλου, μέχρι εδώ που έφτασα. Τα μαθήματα πολλά, που έμεινα μετεξεταστέα , μα τα κατάφερα. Όλα τα εμπόδια τα ξεπέρασα, τα νίκησα.

Ώσπου σε είδα. Δε θέλει πολύ ο άνθρωπος λένε να αποτρελαθεί. Είδα αυτά τα δυο μάτια να με κοιτούν. Χωρίς καμιά ντροπή, μ’ αυτοπεποίθηση γεμάτα, με θράσος. Απ’ την αρχή σαν να ήξερες πως είναι θέμα χρόνου, θέμα ημερών.

Δε θα σου κρυφτώ τώρα πια. Είχα καιρό να νιώσω πως κάποιος με ποθεί τόσο πολύ, χωρίς να έχει ίχνος λογικής στο κεφάλι του. Είχα τόσο, μα τόσο πολύ καιρό, να δω άνθρωπο, να ρίχνει με φόρα όλα τα εμπόδια που του βάζω. «Σταμάτα το εδώ και τώρα! Δεν είμαι μόνη μου!» σου φώναζα. Μα εσύ σαν να έβλεπες το μέσα μου πεντακάθαρα δε σταμάτησες πουθενά και ποτέ.

Φωτιά. Φωτιά και στάχτη όλα. Ένιωσα αδύναμη κι ευάλωτη μπροστά σου. Σκεφτόμουν το ανήθικο, το μπλέξιμο το μεγάλο, την ντροπή, τη φωτιά που αν την αγγίξεις θα καείς ζωντανός. Ήθελα τόσο πολύ να κρατήσω τη γαλήνη μου, που τόσο πολύ άλλοτε επιθυμούσα. Άδικος κόπος.

Μπρος στα μάτια σου τα ξέχασα όλα. Η αγκαλιά σου λύτρωση κι ούτε που ήξερα από τι ψάχνω να λυτρωθώ. Το φιλί σου ανάσα ζωής, χωρίς να ξέρω γιατί τόσο καιρό πίστευα πως έχω οξυγόνο μπόλικο, μα τώρα δεν είχα. Τα δυο σου χέρια πάνω στο κορμί μου, σαν άγγιγμα θεού, που μ’ έκανε άτρωτη μπροστά σ’ όλους τους κινδύνους. Έχω δύναμη.

Πόσα ανάθεμα, πόσα την ώρα και τη στιγμή που σε γνώρισα. Αρκετά δεν ήταν. Κι έχω τώρα εδώ χαθεί, τυφλή από έρωτα, τρελή από πάθος. Ένα αναμμένο φυτίλι που περιμένεις πότε θα λιώσει το κερί και όλα θα γίνουν σκοτάδι.

Να βλέπεις την καταστροφή καθαρά και ξάστερα κι εσύ να μην κάνεις τίποτα, παρά μονάχα ν΄ ανοίγεις τα χέρια και να παραδίνεσαι στο έλεος της.

Ένα τεράστιο ρίσκο κι όμως εγώ το θέλω. Και δε χωράνε άλλα λόγια στο χαρτί. Ζωντανή ζωή. Αυτό μου δίνεις. Αφήνω την καρδιά μου πια, να με οδηγήσει εκεί που εκείνη θέλει.