Γράφει η Κορίνα Παπαδοπούλου
Σήμερα θα πιούμε. Γιορτάζουμε. Θα πιούμε στην υγεία όλων των δειλών ερωτευμένων. Όλων εκείνων που ενώ πέθαιναν ο ένας για τον άλλο, όπως είπε και ο Λειβαδίτης, την ύστατη στιγμή έκαναν πίσω. Για εκείνους που τους φόβισε το συναίσθημα. Που τους τρόμαξε το μέγεθος όσων ένιωθαν. Για όλους εκείνους που ακόμη περιμένουν. Που ακόμη ψάχνουν σημάδια μήπως και εμφανιστεί κάπου το δικό του. Για όλους εκείνους που ακόμη λένε σ’ αγαπώ σε λάθος μάτια και χαραμίζουν το κορμί τους σε λάθος αγκαλιές. Στην υγεία εκείνων που κοιμούνται κάτω από το ίδιο ουρανό μα πλάι σε λάθος ανθρώπους.
Και μην ακούσω ίδια μαλακισμένη απάντηση ‘’ αν ήταν γραφτό, εάν το θέλατε πολύ, αν ήταν αληθινό, δεν υπάρχει λάθος χρόνος μόνο λάθος συναίσθημα’’. Όλα αυτά είναι οι μεγαλύτερες μαλακίες που έχω ακούσει ποτέ. Γιατί αν δεν το ζήσεις δεν ξέρεις. Δεν ξέρεις πως είναι να κλαίνε δυο ερωτευμένοι στην άκρη ενός τηλέφωνου εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, απ φόβο μήπως και χάσουν ο ένας τον άλλο. Δεν ξέρουν πως είναι να παλεύεις μέσα σου για το σωστό. Δεν ξέρουν πως είναι να τρέμεις πως αυτός ο έρωτας θα είναι η καταστροφή σου. Δεν ξέρουν πως είναι να ζεις όταν στην καρδιά, την ψυχή και το μυαλό σου έχει γραφτεί ανεξίτηλα το όνομα ενός ανθρώπου. Πως συνεχίζεις μετά από αυτό;
Άσε τους μάτια μου να αναρωτιούνται. Οι άνθρωποι που ερωτεύτηκαν πολύ, ξέρουν. Στη υγεία τους λοιπόν. Στην υγεία μας. Ακόμη…
Comments are closed