Γράφει η Demi
Οι άνθρωποι είμαστε περίεργα όντα κάποιες φορές. Πιανόμαστε από υποθέσεις που κάνουμε, από σκέψεις φευγαλέες που περνούν από το μυαλό μας και σενάρια που σκαρφίζεται το κεφάλι μας. Και στο τέλος καταλήγουμε να γινόμαστε ένα με τον γρύλο.
Ε λοιπόν σου έχω νέα! Τίποτα από όλα αυτά που σκαρφίζεται το άτακτο μυαλό σου δεν ισχύει!
Και αν ισχύει κάτι, αν έχει κάπου βάση όλο αυτό που σε απασχολεί, πάρε ένα καφεδάκι, κάτσε κάπου αναπαυτικά, ακόμα και αν αυτό είναι στο καναπέ σου, κοιτάζοντας το ταβάνι και κάνε την αυτοκριτική σου.
Κάτσε λοιπόν και σκέψου, πως έχεις πράξει, αν έχεις πράξει. Αναρωτήσου αν οι σκέψεις σου έχουν βάση και εκλογίκευσε τες.
Έχει βάση αυτό που σκέφτομαι ρε φίλε; Και αν ναι γιατί; Κάτσε και σκέψου αν όλο αυτό, έχει να κάνει με τις δικές σου ανασφάλειες και τους φόβους σου, που τριγυρνάνε σαν τον Κάσπερ το φαντασματάκι στη φαντασία σου. Και αν είναι φόβοι, σήκωσε τα μανίκια και δούλεψε τους, ξεπέρασε τους. Αν είναι ανασφάλειες απέβαλε τις. Δούλεψε με τον εαυτό σου.
Τρώγεσαι καθημερινά, με ένα “αν” και με ένα “μήπως”.
Ε, λοιπόν όλα αυτά, ξεπερνούνται! Με την συζήτηση που θα κάνεις με τον ψυχαναλυτή σου. Με την καταγραφή των σκέψεων σου. Γράψε τα και διάβασε τα, ακόμα και φωναχτά αν χρειαστεί.
Και ύστερα πάρε έναν ωραιότατο αναπτήρα και κάψε τα τα ρημάδια..
Πες στον εαυτό σου, μπορώ! Να αφήνεις τις σκέψεις σου να γίνονται τα σημάδια που θα ακολουθήσεις για να να βρεις τον κρυμμένο βάλτο μέσα σου.
Να τον καθαρίσεις και να τον γεμίσεις με λουλούδια μοσχομυριστά.. Με όμορφες σκέψεις πια..
Με σιγουριά για τον εαυτό σου.
Φτιάξε μέσα σου και γύρω σου κήπους.. Γιατί η κάθε μας σκέψη, το κάθε μας συναίσθημα είναι ένας κήπος.
Τι θες λοιπόν να καλλιεργήσεις; Και πως φαντάζεσαι τους κήπους σου εσύ;
