Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου.
Δεν αγαπάω το καλοκαίρι.
Αυτό θα μπορούσε από μόνο του να είναι μια ομολογία εξίσου κατάπτυστη με το «δεν μου αρέσουν τα παγωτά» και το «δεν μου αρέσει ο George Clooney».
Ναι, ομολογώ. Δεν αγαπάω το καλοκαίρι. Δεν είμαι ο τύπος που το χειμώνα θα γκρινιάξει για το κρύο και την βροχή και δεν θα ονειρευτώ εύκολα παραλίες και ηλιοκαμένα μεσημέρια.
Αγαπάω όμως το Σεπτέμβρη.
Όχι απλά τον αγαπάω, αλλά νομίζω πως μαζί με τον Γενάρη, είναι η συμπληρωματική εκδοχή του «καλή χρονιά». Τον θεωρώ δε, τον πιο αδικημένο μήνα Δεν ακούς από κανέναν «καλό φθινόπωρο» κάτι που να δίνει την ταυτότητα του μήνα. Αρχίζει ο άλλος κατευθείαν τα «καλό χειμώνα».
Ποιο χειμώνα; Υπάρχει κι ένα φθινόπωρο στην μέση! Και βασιλιάς του, ο Σεπτέμβρης.
Άλλωστε στα δικά μου δεδομένα, ο Σεπτέμβρης είναι απλά μια πιο light εκδοχή του καλοκαιριού.
Κι αυτό το τέλος Αυγούστου ήρθε φέτος και τσάκισε κόσμο και ψυχολογίες. Δε φτάνει που ήρθε, ήρθε Κυριακή. Ήρθε η μελαγχολία της Κυριακής να συναντήσει την μελαγχολία του τέλους του Αυγούστου και έχετε πέσει όλοι σε τέτοια θλίψη που φοβάμαι πια να ανοίξω το Facebook.
Goodbye summer o ένας, I will miss you summer ο άλλος και το Wake me up when September ends, σε όλες τις εκδοχές του.
Δεν ξέρω αν το θυμάστε αλλά ζούμε στην Ελλάδα. Εκείνη τη χώρα που η μόνη ελπίδα της να λύσει το οικονομικό της πρόβλημα είναι να φορολογήσει τον ήλιο και τη θάλασσα.
Αν ήμασταν κομματάκι πιο βόρεια, θα μπορούσα να καταλάβω το φαινόμενο «φθινοπωρινή μελαγχολία». Άλλωστε κι από έρευνες που έχουν γίνει, το 4-10% των ενηλίκων κάποια στιγμή εκδηλώνουν τάσεις κατάθλιψης και μελαγχολίας το φθινόπωρο και οι επιστήμονες το αιτιολογούν κυρίως λόγω της μείωσης έκθεσης στο ηλιακό φως.
Θεωρούν πως το ηλιακό φως ρυθμίζει και επηρεάζει το βιολογικό μας ρολόι.
Άλλοι πάλι θεωρούν πως επηρεάζονται τα επίπεδα της σεροτονίνης κι επηρεάζεται η διάθεσή μας.
Στα δικά μας δεδομένα βέβαια θα έλεγα πιο απλά ότι ο Σεπτέμβρης παίζει με την ψυχολογία μας γιατί με την εμφάνισή του ερχόμαστε αντιμέτωποι με όλα τα «θα το κάνω από Σεπτέμβρη» της ζωής μας. Από το να στείλουμε ένα mail για δουλειά μέχρι να χωρίσουμε ή να αρχίσουμε δίαιτα, τον Αύγουστο όλα μπαίνουν σε μια παρατεταμένη αναμονή 31 ημερών.
Δε συζητάμε για πιο πρακτικά και πιο «βαριά» θέματα, που σηκώσαμε όλοι το στρώμα θαλάσσης και τα χώσαμε από κάτω.
Ναι, είναι δύσκολο να μαζέψεις το μυαλό από την παραλία που το ξέχασες κι ακόμα πιο δύσκολο είναι να βολέψεις τα «πρέπει» με τα «δε θέλω» και να τα συσκευάσεις σε ένα πακετάκι που θα γράψεις απ’ έξω «μπορώ».
Ακόμα πιο δύσκολο είναι να μαζέψεις το χάος από τα ρούχα που έφερες από τις διακοπές. Αυτό που οι βαλίτσες είναι σαν να φτιάχνονται μόνες τους όταν είναι να φύγεις και δεν συμβαίνει ποτέ το αντίστροφο όταν επιστρέφουμε.
Είναι απλά Σεπτέμβρης και εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να κρατάς καμιά ζακετούλα πρόχειρη, γιατί όπως κάθε έρωτας, ο Σεπτέμβρης είναι απρόβλεπτος.
Μπορείς να πας μια βόλτα σε βιβλιοπωλεία, εκείνα τα παραδοσιακά, που αυτές τις μέρες μυρίζουν χαρτί και φρεσκοξυσμένα μολύβια και να πάρεις έτσι για το «καλό» το καινούριο σου τετράδιο.
Η θάλασσα είναι πάντα εκεί και δεν καταλαβαίνει από φθινοπωρινές μελαγχολίες και μουτράκια που έφυγε το καλοκαίρι.
Σταματήστε τη γκρίνια και το παράπονο.
Οι καλύτερες συναυλίες είναι μπροστά μας, τα θερινά σινεμά είναι ανοιχτά, ε κι αν πιάσει καμιά μπόρα ξαφνική, τι έγινε; Ευκαιρία να αγκαλιάσεις λίγο πιο σφιχτά την παρέα σου ή να μοιραστείς καμιά ομπρέλα ενόψει χειμώνα.
Τα καλύτερα σκηνικά για να φλερτάρεις στήνονται τα βράδια του Σεπτέμβρη, όταν ακόμα κουβαλάς την μυρωδιά της θάλασσας πάνω σου και οι καλύτερες στιγμές έχουν την γεύση από τα πρωτοβρόχια.
Λυπάμαι λοιπόν αν δεν συμμερίζομαι την θλίψη σας κι αν αρνούμαι να σας ακολουθήσω στην κάτω βόλτα. Προς το παρόν λέω απλά να αρχίσω να ετοιμάζομαι γιατί απόψε έχει δυο συναυλίες κι ακόμα δεν αποφάσισα σε ποια θα πάω.
Συναυλίες και θερινά σινεμά και βράδια στις παραλίες που ακόμα είναι εδώ..
Το μόνο σίγουρο είναι πως θα ξεχάσω την ομπρέλα στο σπίτι.
LoveLetters
