Γράφει η Νατάσσα Σπύρου
Πάντα θα ανήκεις εδώ! Εδώ θα γυρνάς, εμένα θα γυρεύεις, εμένα θα σκέφτεσαι. Είμαι η μία και είσαι ο ένας. Όσο και αν δεν το κατάλαβαν οι υπόλοιποι ποτέ, όσο και αν προσπάθησαν κάποιοι με χίλιους τρόπους να σπάσουν αυτό που μας δένει, εμείς θα είμαστε πάντα εδώ, στο σημείο μηδέν. Άστους λοιπόν να προσπαθούν.
Δεν ξέρουν, δεν μπορούν να νιώσουν. Μην μπεις ποτέ στη διαδικασία να εξηγήσεις τον ερώτα σ αυτούς που απλά τον χρησιμοποιούν και έχουν μάθει να μετρούν ως το δέκα. Δεν θα καταλάβουν!
Ο χρόνος τρέχει και το μόνο που θέλω είναι να τον περάσω μαζί σου. Για όσο ακόμα και αν ο χρόνος μας τελειώσει αύριο το πρωί. Ο σφυγμός σου νανούρισμα στα αυτιά μου και η ανάσα σου φωτιά στο μάγουλο μου. Όπου και αν πας, ότι και αν κάνεις πάντα θα γυρνάς εδώ. Πιστός στο ραντεβού μας ακόμα μια φορά.
Κρατάς την υπόσχεση σου, δεν θα σε αφήσω ποτέ ..μου είχες πει. Δεν μ’ άφησες ποτέ να φοβάμαι δεν σε άφησα ποτέ να φοβηθείς. Είμαστε μαζί και τίποτα δεν χωράει ανάμεσα μας. Κλείσαμε τις χαραμάδες κ μόνο η λάμψη από τα βλέμματα μας φωτίζει.
Ξέρω πως ότι και αν γίνει πάντα θα γυρνάς εδώ. Να γκρεμίζεις τους φόβους μου και να κάνεις την καρδιά μου να τρέμει. Την πιο αληθινή σου αγκαλιά θα την έχω μόνο εγώ. Τα πιο ωραία σου λόγια, τις πιο κρυφές σου σκέψεις, όλα δικά μου.
Ο έρωτας σε κάνει εγωιστή. Να θέλεις τον άλλον μόνο για σένα. Να ζεις και να νιώθεις το απόλυτο, το αμοιβαίο. Έσβησα ότι προϋπήρχε στη ζωή μου και ξεκίνησα μαζί σου από την αρχή. Έσβησες ότι πόθησες, ότι κοίταξες, όποια σκέψη σε ταλαιπώρησε. Μου έδωσες την καρδιά σου και την κράτησα σαν το πιο πολύτιμο δώρο. Έχω τα κλειδιά της καλά φυλαγμένα και σε μέρος ασφαλές.
Όσα χρόνια και αν περάσουν θα είμαστε πάντα δυο σκιές κάτω από το φεγγάρι που μόλις πάει να ξημερώσει θα γίνονται μία. Θα νιώθεις την ψυχή σου να γίνεται ένα με τη δική μου. Όσα κύματα και αν περάσουμε ξέρω πως πάντα θα ανήκεις σε εμένα. Πόσο θα ήθελα να πλέξω τα δάχτυλά μου με τα δικά σου και να φτάσω εκεί που είχαμε ονειρευτεί. Θυμάσαι;
Πώς θα μπορούσαμε άλλωστε να ξεχάσουμε ό,τι μας ενώνει; Ζήσαμε ένα θαύμα και αυτό δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Θα είμαστε μαζί εδώ, γιατί οι μεγάλες αγάπες δεν τελειώνουν. Μόνο ξαποσταίνουν και συνεχίζουν το ταξίδι τους προς το άπειρο, δημιουργώντας μικρά θαύματα ως το τέλος.