Στο τέλος του παραμυθιού, αυτοί έζησαν καλά, εμείς;

Γράφει η Σαντορινιού Μαρία-Γεωργία

Νταν!
Το ρολόι χτυπά 8.
Ξυπνάς, γρήγορα στην κουζίνα για να φας πρωινό, ετοιμάζεσαι, ντύνεσαι πάντα με κομψότητα και πας στην δουλειά.

Και σκέφτεσαι, το παραμύθι.
Αυτό της Σταχτοπούτας, που έφευγαν οι αδερφές της μαζί με την μητέρα τους και εκείνη έμενε μόνη της, να κάνει ένα σωρό δουλειές του σπιτιού, χωρίς καμία βοήθεια.

Και εσένα, στην δουλειά σου, σε περιμένει πολύ εργασία, χωρίς να γνωρίζει κανένας πόσο έχεις κουραστεί και μη γνωρίζοντας ότι έχεις ακόμα συνέχεια.
Υπάρχει πίεση, αγώνας και πολύ τόλμη για να φανεί στο τέλος το έργο σου, ένας ευχαριστημένος πελάτης ή ασθενής.
Όπου και αν δουλεύεις, τα ίδια αντιμετωπίζεις. Μπορεί στην αρχή να σου φαίνεται, σαν να σπας βράχους και να προχωράς χωρίς καμιά ένδειξη ανακάλυψης χρυσού . Αλλά στο τέλος, πάντα αγγίζεις την επιτυχία, ύστερα, βέβαια από πολύ κόπο.

Νταν!
Το ρολόι χτυπά 1.
Γρήγορα, να τρέξεις να προλάβεις όχι, την άμαξα, αλλά το λεωφορείο. Μη τυχών, περάσει και το χάσεις.
Περιμένεις με ανυπομονησία μέχρι να έρθει, κουρασμένη και πεινασμένη. Έχεις μια μπάρα δημητριακών στην τσάντα σου για να ξεγελάσεις την πείνα σου.
Φτάνεις σπίτι, μαγειρεύεις, καθαρίζεις, βάζεις πλυντήριο, σιδερώνεις… ουφ και πάλι, όλο και κάτι έχεις να κάνεις.
Μετά πέφτεις στο κρεβάτι εξαντλημένη και απλά αφήνεις τον χρόνο να περάσει..

Και εκείνο το κοριτσάκι με την στάχτη τα ίδια με σένα.
Μένει σπίτι του, καθαρίζει τον κήπο, το σπίτι, μαγειρεύει και ετοιμάζει το τραπέζι.
Είναι όλο γέλια και όλο χαρές.
Και ας φοράει κουρέλια.
Τραγουδάει με κέφι και δεν αφήνει τίποτα και κανέναν να της χαλάσει αυτό που ζει.
και ας είναι βαθιά χτυπημένη από την μοίρα.

Νταν!
Το ρολόι χτυπά 6 το απόγευμα.
Η ώρα τρέχει και ο χρόνος φεύγει μπροστά.
Έχεις συνειδητοποιήσει, ότι έχεις μείνει μέσα σου, χωρίς να κάνεις κάτι το δημιουργικό.
Περιμένοντας να έρθει το αύριο και να ξαναμπείς στην οκνηρή αυτή ρουτίνα σου.

Η Σταχτοπούτα δεν χάνει χρόνο, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη.
Έχει όμορφες βλέψεις, ότι θα βρει τον πρίγκηπα της και ότι όλα αυτά που ζει τώρα θα είναι ένα κακό όνειρο.

Νταν!
Το ρολόι χτυπά 12
Και εσύ τι κάνεις;
Τι έχεις κάνει μέχρι τώρα;
Γιατί μου φαίνεται, ότι ζεις, χωρίς να ζεις.
Αναπνέεις, χωρίς να αναπνέεις.
Υπάρχεις, χωρίς να υπάρχεις
Σκέψου.
Είσαι και εσύ μία σύγχρονη Σταχτοπούτα.
Ονειρέψου και εσύ και σχεδίασε με αισιοδοξία το αύριο σου .

Νταν!
Το ρολόι χτυπά 12, τα μεσάνυχτα.
Τρέχει η Σταχτοπούτα να προλάβει την άμαξα, πριν γίνει κολοκύθα και τα άλογα να ξανά μετατραπούν σε ποντίκια.
Από την βιασύνη της, χάνει το γόβακι της.
Αυτό ήταν, άφησε την σφραγίδα της.
Τώρα είναι ζήτημα χρόνου..
Θα την βρει ο πρίγκηπας και θα την κάμει δικιά του.

Εσύ;
Τι κάνεις;
Αφήνεις τον χρόνο να περνάει έτσι..
γιατί έτσι σε βολεύει, έτσι έχεις συνηθίσει ή μήπως γιατί φοβάσαι να ρισκάρεις το σήμερα ;

Νταν!!!

Το ρολόι χτυπά ΑΥΡΙΟ
Είσαι έτοιμη;
Εξασφάλισες το χθες για να υποδεχθείς το αύριο;
Πάρε την ζωή στα χέρια σου και μην φοβάσαι.
Άφησε την σφραγίδα σου, στα σπουδαία έργα σου.
Να ζεις με αισιοδοξία.
Να εκφράζεις αυτά που νιώθεις και να μην τα πνιγείς μέσα σου.
Έχεις μια καρδούλα, όμοια με αυτής της Σταχτοπούτας, καλή και αγαθή.
Μην αφήνεις κανέναν να σε κάνει ό, τι θέλει ούτε ακόμα ο ίδιος ο χρόνος.
Άρπαξε την ζωή σου Σήμερα και ονειρέψου το αύριο.

Άφησε κανένα γόβακι, όπως έκανε η Σταχτοπούτα και πότε δεν ξέρεις για τις ευκαιρίες που σου δίνονται στην ζωή σου.

Τέλος, αυτοί έζησαν καλά, εμείς ;