Γράφει η Φύλλις Γκούστη
Δεν χρειάζονται πολλά για να κάνεις στροφή προς τα μέσα.
Να δεις τί κρατάς, τί πετάς.
Να δεις τί αντέχεις ακόμα να αντέχεις.
Λίγη σιωπή μόνο.
Αναπνέοντας και παρατηρώντας.
Παρατηρώντας και αναπνέοντας.
Με το να σταματάς τους γρήγορους ρυθμούς ας είναι και για λίγο.
Με το να χαζεύεις τον ουρανό.
Χωρίς σκέψεις.
Χωρίς πλάνα και προγράμματα.
Με το να αφήνεις τις όποιες σκέψεις ελεύθερες.
Ελεύθερες να σε επισκέπτονται αλλά και να φεύγουν.
Και κάπου εκεί, θα παρατηρήσεις, το μυαλό να ηρεμεί, την καρδιά να ανοίγει και καθαρότητα να εισχωρεί μέσα σου με κάθε αναπνοή.
Σε αυτήν την στιγμή, θα σου “έρθουν” ιδέες, ονόματα ανθρώπων από το, πουθενά.
Σε αυτήν την στιγμή, ό,τι ακούσεις, δεν είναι τυχαίο.
Μην αφήσεις να χαθούν οι ιδέες αυτές, ούτε οι συγκεκριμένοι άνθρωποι.
Έρχονται για να σου δείξουν τα βήματά σου, την συνέχειά σου.
Άκου προσεχτικά.
Κι αν το σώμα σου θέλει να σου μιλήσει με έναν πόνο, άκου το και αυτό.
Αφουγκράσου το.
Κάτι που κάνεις, χρειάζεται βελτίωση για να αντιστραφεί ο πόνος.
Γιατί αντιστρέφεται ο πόνος.
Κι αν στον δρόμο του προς τα μέσα του να σε μάθεις, χωριστούν οι δρόμοι σου με άλλους ανθρώπους, να μην στεναχωρηθείς.
Δεν είναι όλοι οι δρόμοι για όλους.
Και σίγουρα το timing δεν είναι ίδιο παντού.
Μαθαίνοντας να ακούμε εμάς, ρισκάρουμε να γίνουμε κακοί, εαυτούληδες, περίεργοι για εκείνον που είτε βαριέται να κάνει το ταξίδι, είτε ο θρόνος της κριτικής μέσα από την βολή του, του ταιριάζει καλύτερα.
Εσύ, μην φοβάσαι, μην λυπάσαι και προπαντός μην σταματάς.
Συνέχιζε στον δρόμο σου και ό,τι είναι να είναι εκεί μαζί σου, θα είναι.
Ακόμα και αν χρειαστεί, να ανοίξουν νέοι δρόμοι από το πουθενά κι αυτό θα γίνει.
Έχε πίστη σε σένα και στην ροή.
