Γράφει ο Τριστάνος
Σ’ αγαπάω ρε γαμώτο σου.
Επειδή κάθε φορά που αγγίζω
τα χείλη σου, πεθαίνω από γλύκα.
Επειδή με την ανάσα σου, αναπνέω καλύτερα.
Επειδή τρέμω μην σε χάσω.
Και μόνο στη σκέψη αυτή, νιώθω απόγνωση.
Επειδή η παρουσία σου, φωτίζει το χώρο μου.
Η κίνηση σου, ξεσηκώνει τις αισθήσεις μου.
Επειδή η μυρωδιά σου, με “αρρωσταίνει”.
Επειδή ο έρωτας σου, με τρελαίνει.
Σε αγαπάω ρε γαμώτο σου!
Το σώμα σου είναι το σπίτι μου.
Το χάδι σου είναι η ενέργεια μου.
Τα μάτια σου είναι ο φάρος μου.
Η φωνή σου είναι η μουσική μου.
Το μυαλό σου είναι η αλήθεια μου.
Η αγκαλιά σου, η συνήθεια μου.
Όταν σε σκέφτομαι, χαμογελώ.
Όταν σε στεναχωρώ, υποφέρω.
Όταν πονάς, νιώθω αδύναμος – φοβάμαι.
Όταν γελάς, ο κόσμος μου ομορφαίνει.
Όταν σε βλέπω, η ψυχή μου ηρεμεί.
Όταν σε βοηθάω, γεμίζω ικανοποίηση.
Σε αγαπώ, διότι γεννήθηκα γι’αυτό.
Δεν το ζήτησα, δεν το διαπραγματεύτηκα,
απλά το δέχτηκα ως φυσικό γεγονός.
Μόλις σε είδα, ήξερα ότι θα σε αγαπώ για πάντα.
Δεν χρειάστηκε να κάνεις τίποτα εσύ.
Η ζωή είχε αποφασίσει για μένα.
Μου αρέσει να σε φροντίζω και να σε προστατεύω.
Μου αρέσει να σου κάνω δώρα και εκπλήξεις, που θα σε αναστατώσουν ευχάριστα.
Να βλέπω αυτή την έκφραση στο πρόσωπο σου, που δεν μπορείς να ελέγξεις.
Μου αρέσει να σε κοιτάζω με τις ώρες γυμνή και να καταγράφω καθετί πάνω σου.
Το χρειάζομαι για όταν λείπεις από κοντά μου.
Μου αρέσει όταν ξέρω ότι υπάρχεις.
Μόνο έτσι έχει νόημα η ζωή μου.
Μου αρέσει που σε αγαπώ.
Είναι το ωραιότερο δώρο που πήρα από το Θεό και δεν θα το άλλαζα με κανένα.
Σε αγαπάω ρε γαμώτο σου….
