Ταιριάζουμε κι ερωτευόμαστε ή ερωτευόμαστε και ταιριάζουμε;

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου

Έρωτας. Μια μαγική συνάρτηση πολλών παραγόντων που μας χτυπάει κατακούτελα και δεν ξέρουμε πώς να ελέγξουμε ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό. Ποιες είναι, όμως, οι πτυχές της ανεξήγητης έλξης που νιώθεις για κάποιον όταν τον ερωτεύεσαι; Η ομοιότητα των χαρακτήρων είναι μία από αυτές; Μερικά από τα ερωτήματα που αιωρούνται στο μυαλό μας και βρίσκουν σπάνια ολοκληρωμένες και απόλυτες απαντήσεις.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, συνήθως οι προδομένοι από τις σχέσεις, που υποστηρίζουν ότι ο έρωτας είναι εκείνος που σε «πείθει» ότι ταιριάζεις απόλυτα με τον άλλο, ενώ στην πραγματικότητα αυτό είναι μια ψευδαίσθηση. Όταν σβήσει η φλόγα του στη επονομαζόμενη «φθορά του χρόνου», τότε ξαφνικά, όπως οι σταγόνες μιας καλοκαιρινής μπόρας, πέφτουν στο τραπέζι και οι διαφορές σας. Διαφορές που αφορούν τον τρόπο σκέψης, τις επιλογές, τις συνήθειες ακόμα και τον τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων σας. Διαφορές που κάνουν δύσκολη την συμβίωση και καταστρέφουν τελικά την σχέση οδηγώντας την σε χωρισμό ή συμβιβασμό. Υιοθετώντας λοιπόν αυτήν την θεωρία, η ατάκα των ερωτευμένων ότι «ταιριάζουμε απόλυτα» είναι απλώς μια ουτοπία λόγω της υπερβολικής ορμόνης του έρωτα που ρέει στο αίμα σας εκείνη την χρονική περίοδο.

Και τώρα ας μιλήσουμε για τους άλλους. Για εκείνα τα ζευγάρια που διατυμπανίζουν ότι ερωτεύτηκαν επειδή ταιριάζουν απόλυτα. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες σχέσεις αυτής της ιδεολογίας, που τουλάχιστον εγώ γνωρίζω, είναι άνθρωποι που πριν γίνουν ζευγάρι υπήρξαν φίλοι. Άνθρωποι που γελούσαν μαζί, που ο ένας ήξερε τις συνήθειες του άλλου και που όντως συμφωνούσαν στα περισσότερα. Αυτή λοιπόν η απόλυτη συμφωνία ήταν, που σε μια μεγάλη απογοήτευση του ενός ή του άλλου, ξύπνησε μέσα τους τον έρωτα που έκρυβαν καλά, τον έρωτα που ένιωθαν ο ένας για τον άλλον χωρίς καν να το συνειδητοποιούν. Αναμφισβήτητα φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον, σαν δύο κομμάτια ενός πάζλ με υπέροχα χρώματα και σχέδια που ζουν στο ίδιο κουτί αλλά μόνο όταν τα ενώσεις είναι ευτυχισμένα και μπορείς να θαυμάσεις την εικόνα τους.

Κάπως έτσι, προέκυψε στο μυαλό μου και το δίλημμα. Τελικά ερωτευόμαστε τον άλλο επειδή ταιριάζουμε ή «ταιριάζουμε» επειδή τον ερωτευτήκαμε; Και αν κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, ποια από τις δύο περιπτώσεις είναι προτιμότερη; Ποια κάνει την καρδιά να χτυπήσει πιο δυνατά και ποια αντέχει περισσότερο στο χρόνο;

Την απάντηση δεν την έχω ανακαλύψει ακόμα. Αυτό που σίγουρα μπορώ να σας πω είναι ότι ο έρωτας αλλάζει τα πάντα. Μπορεί να μεταμορφώσει τις συμφωνίες σε διαφωνίες και το αντίστροφο. Επίσης, μπορεί με ένα ανεξήγητο τρόπο να κάνει δύο εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους να επιβιώσουν μαζί και δύο όμοιους ανθρώπους να μην τα καταφέρουν. Είναι ένα μυστήριο τρένο, διαφορετικό για κάθε ζευγάρι, μοναδικό και αναντικατάστατο. Αξίζει να τον ακολουθήσεις όποιες και αν είναι οι συνθήκες που αυτός εμφανίζεται και όποιες και αν είναι οι συνέπειες που επιφέρει όταν εξαφανίζεται.

Εσείς τι λέτε;