Γράφει η Ειρήνη Αγγελίδη.
Ακόμα μια μέρα καραντίνα. Ξυπνάς και σκέφτεσαι το μέλλον. Αβέβαιο. Θυμώνεις γιατί σταμάτησες τις αγαπημένες σου συνήθειες.
Καφές, παραλία, φαγητό, ποτό.
Είσαι σε κατάσταση αντίδρασης. Το σπίτι έχει γίνει το καινούριο σου “hot spot”. Ρουτίνα, βαρεμάρα. Η δουλειά σου έκλεισε μέχρι νεωτέρας.
Τα πράγματα που μέχρι πριν λίγες μέρες θεωρούσες δεδομένα είναι πλέον στον αέρα και περιμένεις να δεις αν θα φυσήξει ή θα ηρεμήσει ο άνεμος και όλα θα προσγειωθούν με ασφάλεια στις θέσεις τους.
Όμως, μέσα σε αυτό το χάος, το βράδυ πριν κοιμηθείς να πεις «ευχαριστώ» για αυτά που έχεις.
Έχεις ακόμα την υγεία σου, το πιο σημαντικό αγαθό.
Έχεις τους ανθρώπους σου.
Έχεις φαγητό να φας και νερό να πιεις.
Έχεις μια στέγη πάνω από το κεφάλι σου.
Έχεις χρόνο, ζεις και αναπνέεις.
Έχεις την οικογένειά σου.
Κάποιος άνθρωπος μπορεί να μην τα έχει.
Κάποιος μπορεί να παλεύει με την ζωή αυτή την στιγμή.
Για αυτό πρέπει να καταλάβεις πως αν έχεις τα βασικά, τα πιο “μικρά”, τα έχεις όλα.
Όταν οι καταστάσεις σε παίρνουν από κάτω, θυμήσου πως δεν είσαι μόνος..
Θα περάσει και αυτό, μαζί όλοι θα το περάσουμε.
Και πραγματικά, ελπίζω μετά από αυτό να είμαστε όλοι πιο ενωμένοι.
Join the discussion