Γράφει η Δήμητρα Διακάκη
Κάποιος μου είπε ότι τα μεθυσμένα λόγια πρέπει πάντα να τα πιστεύω.. Μόνο αλήθειες θα μου πουν. Μεγάλες αλήθειες που ένα νηφάλιο μυαλό δεν θα άφηνε να βγουν προς τα έξω. Γιατί αυτό κάνει το αλκοόλ. Σου θολώνει το μυαλό, τόσο ώστε να φύγουν όλοι οι ενδοιασμοί και οι αναστολές και να πεις αυτά που θέλεις. Αυτά που πραγματικά θέλεις. Αυτά που υπό άλλες συνθήκες δεν θα τα εξέφραζες ακριβώς έτσι.
Δηλαδή, αντί για το “σε θέλω εδώ και τώρα! Τώρα όμως!”, θα περιοριζόσουν σε ένα “ Θα ήθελα να σε δω..”.
Έτσι γενικό και αόριστο.
Αντί για το “μου λείπεις τόσο πολύ! το γέλιο σου, τα μάτια σου, η μυρωδιά σου..όλα!”, θα έλεγες ένα απλό “να μωρέ..μου λείπεις λίγο..”
Λίγο; Τι λίγο; Αφού καίγεσαι κατά βάθος…
Γιατί να μην το πεις; Πού κολλάς; Τι φοβάσαι;
Κι εκεί έρχεται το αλκοόλ να βάλει φωτιά στις σκέψεις και στις επιθυμίες και να τα κάνει όλα μπουρλότο!
Και να μην λογικεύεται το μυαλό και να μην συγκρατείται το χέρι… και να γράφει… και να στέλνει….
Κι όχι μόνο αυτό. Αλλά να μην σε νοιάζει και τι θα έχει να σου πει ο άλλος, ή τι θα σκεφτεί εκείνην τη στιγμή. Το μόνο που θα νιώθεις είναι μια ανακούφιση πως επιτέλους είπες αυτά ακριβώς που ήθελες! Σε αυτόν ακριβώς που ήθελες!
Αρκεί βέβαια να γνωρίζεις την “ λεπτή γραμμή” αλκοόλ που χωρίζει το πάθος και τις σκέψεις, από το απόλυτο κενό και την αδυναμία αισθήσεων!
Γιατί σε κάποιες περιπτώσεις τις θέλεις όλες σου τις αισθήσεις. Λίγο πιο χαλαρωμένες, αλλά όλες!
Έτσι την επόμενη φορά που θα πιεις δυο ποτηράκια περισσότερο, μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα!
Να πεις αυτά που επιθυμείς και σκέφτεσαι.
Σε αυτόν που επιθυμείς και σκέφτεσαι.
Αυτά που ζητάς από εκείνον. Και αυτά που δεν θα σταματήσεις να αναζητάς. Όλα, λοιπόν, αυτά τα ωραία που νιώθεις!
Και πού ξέρεις; Μπορεί και ο αποδέκτης του μηνύματος να έχει πιει λίγο παραπάνω και να αφήσει κι αυτός ελεύθερες τις πραγματικές του σκέψεις και τα θέλω, που φοβόταν να εκφράσει τόσον καιρό…
Γιατί από τα μεθυσμένα λόγια τελικά αγάπη μου, βγαίνουν αλήθειες… Μεθυσμένες μεν, αλλά αλήθειες….
Join the discussion