Γράφει η Νατάσσα Σπύρου
Μη φοβάσαι! Ξέρω πως νιώθεις, ξέρω πως είναι να αισθάνεσαι την καρδιά σου να χτυπάει σαν τρελή. Κάθε χτύπος και πόνος, αγωνία και η ανάσα κοφτή, γρήγορη. Νιώθεις να χάνεσαι μέσα σε μια δίνη συναισθημάτων χωρίς να μπορείς να ελέγξεις το μυαλό σου που έχει βαλθεί να ακολουθήσει την καρδιά σου σε αυτό το δύσκολο μονοπάτι που λέγεται αγάπη.
Την αγάπη να μην την φοβάσαι. Είναι ότι πιο ωραίο μπορεί να μας συμβεί. Να την δείχνεις χωρίς ντροπή, να την λες να την φωνάζεις μα κυρίως να την τολμάς. Να ξέρεις όμως πως δεν αντέχει τους δειλούς η αγάπη. Δεν τους μπορεί. Δεν συμβαδίζουν με τα θέλω της, με τις ανάγκες της και την απολυτότητα του χαρακτήρα της.
Αγαπώ και το φωνάζω, και δεν με νοιάζει τίποτα και κανείς. Μα αν πληγωθώ; Ακόμα και τότε θα είμαι τυχερή γιατί το έζησα και το ένιωσα στο πετσί μου. Θα το κουβαλάω μέσα μου και θα ξέρω πως είναι στην τελική να αγαπάς. Θα είμαι πλούσια στην καρδιά και αυτό είναι που μετράει σε αυτή τη ζωή που όλα πλέον είναι εφήμερα, δήθεν και συμβατικά, τοποθετημένα σε ζυγαριές να παζαρεύουν τον έρωτα.
Δεν ξέρω ποιος είναι πιο τυχερός, αυτός που αγαπάει ή αυτός που αγαπιέται. Ξέρω μόνο πως η αγάπη είναι δύναμη. Η κινητήριος δύναμη. Αυτή που σε σηκώνει όταν πέφτεις και σου δίνει κουράγιο να σταθείς. Την αγάπη να την φωνάζεις. Να την ζωγραφίζεις στους τοίχους με χρώματα χαρούμενα και έντονα γιατί έτσι μόνο της ταιριάζει.
Η αγάπη είναι ένας πόλεμος που στην τελική μάχη του δεν έχει νικητές και ηττημένους, παρά μόνο χαμένους εγωισμούς, πεταμένους μπροστά στα πόδια της. Είναι αυτή που δίνει ζωή σε κάθε κύτταρο σου, που πολλές φορές θα κάνει τα μάτια σου να δακρύζουν και το μυαλό σου μπερδεμένο να σου φωνάζει «φύγε».
Η αγάπη καρδιά μου δεν είναι ντροπή, μα κυρίως δεν είναι φυλακή. Και αν αυτό δεν το ξέρεις τότε λυπάμαι μα δεν έχεις αγαπήσει ποτέ. Σήκωσε το κεφάλι ψηλά και τόλμα. Φώναξε τα σ’ αγαπώ σου και διεκδίκησε τα με τους όρους που μόνο η αγάπη ορίζει.
Πίστεψε με αξίζει τον κόπο, σταμάτα να φοβάσαι. Δείξε ότι έχεις στην ψυχή σου, κάνε την υπέρβαση και ζήσε. Γιατί αυτό είναι η αγάπη μάτια μου, είναι η ίδια η ζωή. Έτσι και εγώ τολμώ να σ’ αγαπώ, να παίρνω και να δίνω δύναμη, ανάσες και να ζω. Να τολμώ και να το φωνάζω, και να είμαι περήφανη.
Μην κρύβεστε από την αγάπη, θα σας βρει και θα σας κλέψει τα όνειρα πασπαλίζοντας τα με την χρυσόσκονη της ευτυχίας. Μια ευτυχία που έστω και σαν ανάμνηση θα είναι πολύτιμη στη φαρέτρα της ζωή σας. Και στη τελική μόνο μέσα από την αγάπη μπορείς να διεκδικήσεις την ευτυχία. Αξίζει τον κόπο λοιπόν.
