Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου.
Σπασμένος καθρέφτης, σπασμένη εικόνα.
Ό,τι πιο χρήσιμο για να πάει η ζωή μισό βήμα παρακάτω.
Ναι, αυτή είμαι!
Δεν έχει σημασία ποια ήμουν, δεν έχει σημασία τι ήμουν, δεν έχει σημασία τι έχω υπάρξει.
Σημασία έχει ο καθρέφτης που κοιτάω και θα σπάσει!
Θα γίνει χίλια κομμάτια.
Χίλια κομμάτια και δεν θα μαζέψω κανένα από το πάτωμα.
Δεν έχει νόημα να προσπαθήσω να κολλήσω το ένα με το άλλο.
Δεν με νοιάζει, δεν μου φτάνει, δεν μου αρκεί!
Ούτως ή άλλως, αυτό που κοιτάς, δεν είμαι εγώ…
Κι εσύ έχεις καταφέρει να δεις μέσα μου!
Εμένα, τότε που με γνώρισες, ίσως και να με ξέχασες, μπορεί να με ξέχασα κι εγώ.
Ούτε αυτό έχει σημασία..
Σημασία έχει το σήμερα, το τώρα, αυτή η στιγμή!
Σου μιλάω για επιλογές, την στιγμή που την δική μου την έχω κάνει από καιρό.
Τραβάω μια γραμμή και πάω την ιστορία παρακάτω.
Η ζωή δεν είναι βιβλία, είναι ένα, μοναδικό, ενιαίο!
Δεν έχει πρόχειρο, δεν έχεις χρόνο για καθαρογράψιμο, πόσο μάλλον για… αντιγραφή!!
Έχει μόνο μια στιγμή και την λένε “τώρα”.
Και το τώρα δεν μπορεί να το προσπεράσει κανείς μας αλλά μπορεί να το χάσεις, να το χάνεις γιατί κυλάει σαν τον υδράργυρο και χάνεται!!!
Στο τώρα μου, στο σήμερά μου.. τραβάω γραμμές και πάω παρακάτω!
Προχωράω με βήμα γρήγορο! Σταματάω και ξαποσταίνω μόνο για λίγο!
Όποιος δεν άντεξε στο σκοτάδι, δεν θα απολαύσει και το φως!
Δεν θα δει τον ήλιο να μπαίνει από τις χαραμάδες και να γεμίζει την ζωή, την στιγμή, το τώρα με φως!
Ναι, η αλήθεια είναι πως το χαμόγελο δεν μου βγαίνει εύκολα τις τελευταίες μέρες.
Ναι, είναι αλήθεια πως το crash test ήταν πολύ δυνατό.
Ό,τι μένει, ήταν της μοίρας να μείνει κι ό,τι φύγει και χαθεί, δεν σημαίνει πως δεν άξιζε!
Όλοι κι όλα κάτι αξίζουν! Μην μηδενίζεις τους ανθρώπους.
Σημαίνει απλά πως άλλαξε η ματιά, το βλέμμα, η υπόσχεση, το τώρα!
Σημαίνει πως δεν ήταν γραφτό να κρατήσει!
Κι από την άλλη δεν είναι κακό να τελειώνει κάτι και το τέλος, κομμάτι της ζωής είναι!
Διαδικασία είναι ακόμα κι αυτή.. που πρέπει να την ζήσουμε..
Μα ό,τι μείνει, πρέπει να μείνει σαν πολύτιμο φυλαχτό!
Ό,τι μείνει, δεν θα μπει στην καρδιά, θα μπει στον κύκλο της ψυχής!
Η καρδιά κάποτε μπορεί να αρρωστήσει… η ψυχή ποτέ!!
Κι ένα πρωί με ήλιο κι αέρα, θα ξυπνήσεις και στα μάτια σου όλα θα είναι ξεκάθαρα.
Ποιος έμεινε, ποιος έφυγε, ποιος χάθηκε… μα πάνω απ΄όλα, ποιος έμεινε!!
Σ’εκείνον, να πας! Ακόμα κι αν χρειαστεί να περπατήσεις πάνω στα σπασμένα κομμάτια του καθρέφτη σου.
Ακόμα κι αν θα ματώσεις για να φτάσεις. Ακόμα κι αν κοπείς..
Ξέρεις πως αξίζει!
Τις σιωπές και τα σκοτάδια σου, να τα προσέχεις γιατί είναι τα πολύτιμά σου, είναι τα ολόδικά σου… είναι τα ευάλωτα σημεία σου… να τα εμπιστεύεσαι μόνο εκεί που είσαι σίγουρος πως δεν θα τα χρησιμοποιήσουν κάποτε… όταν το παραμύθι φτάσει στον κακό δράκο…
LoveLetters
Join the discussion