Γράφει η Ειρήνη Αντωνάκη
Συνήθως αυτές που φοβάσαι είναι οι κραυγές, επειδή ξεσπάνε και μέσα σε λίγα λεπτά προκαλούν πανικό.
Αλλά να σου πω κάτι, τις κραυγές μην τις φοβάσαι, τις σιωπές να τρέμεις. Εκείνες δεν βγήκαν ποτέ, κρατιούνται κλειδωμένες, κάποιες φορές και τρομαγμένες γιατί αν σπάσουν θα προκαλέσουν ζημιές.
Σιωπές οι οποίες δεν άνοιξαν στις μεγάλες φουρτούνες, λέξεις που δεν βγήκαν ποτέ και έμειναν βουβές σκέψεις διότι αν έβγαιναν από το στόμα θα δημιουργούσαν το χάος.
Αυτές οι σιωπές που έχουν διάρκεια δεν είναι για καλό, κρύβουν πολλά πράγματα που αν ειπωθούν θα φέρουν τρικυμίες και λίγοι ξέρουν να κολυμπούν καλά σε αυτές τις περιπτώσεις.
Οι σιωπές αν σπάσουν φέρνουν στην επιφάνεια αλήθεια, πόνο, αγανάκτηση και σπάνε τις μεγαλύτερες κραυγές.
Για αυτό σου λέω, τις σιωπές να τρέμεις γιατί κρύβουν πράγματα που μόνο στη σκέψη στο φέρνουν τρόμο.