Γράφει η Κατερίνα Μιχελάκη
Ο κάθε ένας πορεύεται μόνος, με γνώμονα τις επιλογές του, τα ρίσκα και την συμπεριφορά του χτίζει κυρίαρχα και ανάλογα το δικό του αύριο.
Μα τι γίνεται όταν μπει ο έρωτας και αγάπη στο παιχνίδι της ζωής ;
Όταν ερωτεύεσαι αυτομάτως το “εγώ” καταργείται και την ίδια ώρα είναι σαν να παραχωρείς τον εαυτό σου, την εξουσία σου στα χέρια ενός άλλου ατόμου.
Δίνεσαι, τα ζεις όλα στο έπακρο και προσπαθείς να σκεφτείς λογικά, μα η λογική στον έρωτα δεν έχει καμία θέση.
Ο έρωτας είναι συναίσθημα, είναι μορφή, στιγμές, γέλια, κλάματα, μελωδίες, ταχυκαρδίες, τρέμουλο, αγκαλιές, ζήλιες, διεκδίκηση, τσακωμοί και αλλά άπειρα συστατικά που φτιάχνουν την οντότητα της σχέσης.
Ο έρωτας δεν αναλύεται, αν τον αναλύσεις θα χάσεις τη μαγεία, εκείνη την χρυσόσκονη που κυριαρχεί στον αέρα σε λούζει και σου δίνει φτερά.
Το μόνο που μπορείς να κάνεις με αυτό το απαιτητικό πλασματάκι είναι να το αποδεχτείς, να το καλωσορίσεις, να συμφιλιωθείς μαζί του και να του παραδοθείς.
Να παραχωρήσεις την εξουσία σου στο βωμό του και να ζήσεις όλα εκείνα τα τρελά συστατικά που σε κάνουν ένα άνθρωπο αλλιώτικο από αυτό που ήσουν πριν, να κάνεις κτήμα σου τη φλόγα του, εκείνη τη φλόγα που θα ζεσταίνει το “είναι” σου έως τα έγκατα της ψυχής σου.
Να ρισκάρεις, να δοθείς ολάκερος σε μια μορφή, να αφιερώσεις την αναπνοή σου μόνο στο όνομα του, εκείνη την στιγμή που οι παλμοί της καρδιάς σου έχουν ένα προορισμό.
Μπες χωρίς φόβο στην δίνη του έρωτα! Μην παλέψεις μαζί του θα σε νικήσει!
και αν επιλέξεις να φερθείς σαν λιποτάκτης, τότε η λέξη απωθημένο θα σε ακολουθεί για πάντα, γιατί δειλία και έρωτας δεν συμβιβάζονται.
Καρδιά και μυαλό δεν θα φιλιώσουν ποτέ, αιώνιοι εχθροί πάντοτε θα παραμείνουν.
Γι’ αυτό σου λέω παραδώσου ψυχή και σώματι έστω και αν ρισκάρεις να επιστραφείς σε κομμάτια.
