Γράφει η Θεανώ Διολή
Και μάλιστα στο στήθος της, στο τρυφερό εκείνο σημείο του σώματός της που είναι το σύμβολο της γυναικείας της υπόστασης, της απόλυτης θηλυκότητας της, το αντικείμενο του ερωτικού πόθου των αρσενικών, η πρώτη πηγή τροφής των παιδιών της.
Εκεί την χτυπάει ο καρκίνος, βουβά και ύπουλα γιατί αντρίκια και στα ίσα δεν θα μπορούσε να το κάνει. Είναι ανώτερη του και το ξέρει, πιο δυνατή, πιο ξηγημένη και πιο ντόμπρα. Γι’ αυτό και θέλει να την μειώσει, να την υποβαθμίσει, να την κάνει υποδεέστερη του.
Εισβάλει ύπουλα και αγκιστρώνει τα γαμψά του νύχια στο πιο όμορφο σημείο το κορμιού της για να το καταστρέψει και να το αποσυνθέσει, λες και θέλει να την τιμωρήσει και να την ταπεινώσει.
Ξαπλώνει το σώμα της στο χειρουργικό κρεβάτι με τα νυστέρια και τα ψαλίδια να χοροπηδάνε πάνω στο τρυφερό της δέρμα και να ξεσκίζουνε τη σάρκα της σχεδόν ηδονικά, της κόβει το μαστό και ύστερα της δίνει ένα ψεύτικο για να την ξεγελάσει.
Και δεν τελειώνει εκεί η καταστροφική μανία του, την πετάει στην δίνη της χημειοθεραπείας, την υποβάλλει στο μαρτύριο της ακτινοβολίας, τινάζει τις ορμόνες της στον αέρα. Της παίρνει τα μαλλιά, τα φρύδια, τις καμπύλες από το σώμα της και την αποστεώνει, της στραπατσάρει το χαμόγελο, της παίρνει την ψυχή και της την κομματιάζει.
Μα αυτή εκεί, αγέρωχη και ντελικάτη ορθώνεται και στέκεται απέναντί του και τον κοιτάει κατάματα και δε μασάει, τον πολεμάει στα ίσα με όσο πάθος και ορμή της έχει μείνει. Κοιτάει στα μάτια τους ανθρώπους που αγαπάει, τον σύντροφό της, τα παιδιά της, τον εαυτό της στον καθρέφτη και γίνεται πιο δυνατή, κι ανάβει μέσα της ακόμα περισσότερο η φλόγα για ζωή.
Και φυσικά θα τον νικήσει, θα τον πετάξει έξω τον παλιοδιάβολο από το κορμί της και θ΄ αρχίσει πάλι τη ζωή της από την αρχή. Τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, γιατί υπάρχουν και φορές που δεν αντέχει και τον αφήνει να σβήσει τη φλόγα της άδικα και νωρίς.
Όμως κορίτσια στο χέρι μας είναι να μην αφήσουμε το διάβολο να μπει μέσα στο δικό μας το κορμί και να μην τον αφήσουμε να σβήσει και τη δική μας φλόγα. Γι αυτό κοιτάμε να τον προλάβουμε, να του δείξουμε ότι είμαστε πιο γρήγορες, πιο – τι ειρωνεία – διαβολικά έξυπνες από αυτόν. Αν αυτός χρησιμοποιεί δόλιους τρόπους για να μας καταβάλλει, εμείς χρησιμοποιούμε το μυαλό μας που είναι η σούπερ δύναμή μας και το ισχυρό μας όπλο.
Σκεφτόμαστε ώριμα, ψάχνουμε, βρίσκουμε έγκυρες ιστοσελίδες νοσοκομείων, κλινικών και οργανισμών που ασχολούνται με τον καρκίνο του μαστού, διαβάζουμε, ενημερωνόμαστε, μιλάμε και λύνουμε τις απορίες μας.
Κι ύστερα μαθαίνουμε να ψηλαφίζουμε το στήθος μας, πηγαίνουμε στον γιατρό μας να το κάνει που ξέρει καλύτερα. Κάνουμε μαστογραφία και υπέρηχο μια φορά τον χρόνο, τη μέρα της γιορτής, των γενεθλίων μας, μιας μέρας σημαντικής που θέλουμε να κάνουμε στον εαυτό μας το πολυτιμότερο και σημαντικότερο δώρο, αυτό της ζωής.
Καμία δικαιολογία, καμία αναβολή.-
Δεν αφήνουμε έρμαιο το σώμα μας, μα ούτε και την ψυχή στις διεστραμμένες ορέξεις του καρκίνου.
Είμαστε γυναίκες, είμαστε έξυπνες, είμαστε δυνατές και θέλουμε να είμαστε κοντά στους ανθρώπους που αγαπάμε γερές και χαμογελαστές!
Ο διάβολος μακριά από το κορμί μας!
*Ο καρκίνος του μαστού αποτελεί το συχνότερο κακόηθες νεόπλασμα των γυναικών στον δυτικό πολιτισμό και τη δεύτερη αιτία θανάτου από καρκίνο, μετά τον καρκίνο του πνεύμονα.
Υπολογίζεται, ότι 1 στις 8 γυναίκες θα διαγνωστεί με καρκίνο μαστού σε κάποια φάση της ζωής της. Στην Ελλάδα η συχνότητά του έχει αυξηθεί επίσης σημαντικά και υπολογίζεται σε 4.500 νέες περιπτώσεις ετησίως.
Κάθε 2,5 εργάσιμες ώρες γίνεται μια νέα διάγνωση, ενώ κάθε 6 εργάσιμες ώρες μια γυναίκα πεθαίνει από καρκίνο του μαστού. (πηγή http://www.almazois.gr)
