Γράφει ο Μάνος Σαμοθρακής – Τριστάνος
Μάλλον δε σου τα είπανε καλά!
Οι άνθρωποι δεν είναι παιχνιδάκια που μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις για λίγο καιρό και μετά να τα ξανατοποθετήσεις στο ράφι μαζί με τα άλλα, μέχρι να σου έρθει η όρεξη να παίξεις ξανά μαζί τους.
Οι άνθρωποι έχουν ψυχή και όχι ένα κουμπί που γράφει on – off, για να το πατάς κάθε φορά που θα θέλεις να ασχοληθείς μαζί τους.
Σίγουρα δε σου τα έχουνε πει καλά τα πράγματα και ήρθε η ώρα να τα μάθεις όπως είναι, παρόλο που δε θα σου αρέσει καθόλου.
Σε μία σχέση δεν υπάρχει μόνο ο ένας, που θα αποφασίζει πώς θα λειτουργείτε. Δεν υπάρχει ο ένας, που όποτε θυμάται και όποτε του σηκώνεται, θα σε παίρνει τηλέφωνο για να βρεθείτε.
Και ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να παίζεις με τα συναισθήματά μου και να με ανεβοκατεβάζεις από την κόλαση στον παράδεισο και το αντίθετο, ανάλογα με τις διαθέσεις σου και τον υπέρμετρο εγωισμό σου;
Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να με θεωρείς δεδομένη και ανά πάσα στιγμή να εισβάλεις στη ζωή μου, σαν κουρσάρος που θέλει πίσω το θησαυρό του;
Να προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου κάθε φορά και μόλις νιώθω λίγο καλύτερα, να έρχεσαι και να τα γκρεμίζεις ξανά.
Ποιος νομίζεις ότι είσαι, που μπορείς να καταστρέφεις ζωές, μόνο και μόνο για να χορτάσεις τον αδηφάγο εαυτούλη σου;
Εάν εσύ δεν ξέρεις τι θέλεις, εγώ ξέρω πολύ καλά και μάλλον δεν περιλαμβάνομαι στα σχέδιά σου σαν άνθρωπος, αλλά μόνο σαν καβάντζα και σαν μία όμορφη περιπετειούλα, που θα σε βόλευε μια χαρά να την χρησιμοποιείς σε τακτά διαστήματα.
Και αν φοβάσαι ΕΣΥ, μην χάσεις όλα αυτά που θεωρείς κεκτημένα σου, εγώ δυστυχώς χάνω τον ίδιο μου τον εαυτό, κάθε φορά που τον απορρίπτω για να είμαι μαζί σου.
Κάτσε λοιπόν και παίξε με τα παιχνίδια σου και βγάλε με εμένα από την λίστα που έχεις να διαλέγεις. Θεώρησε με, εκείνο το “ελαττωματικό”, που σε αγάπησε και δεν δέχτηκε να το “παίζεις” πια.
Και μην με ψάξεις πια στα ράφια, θα βρεθεί αυτός που πραγματικά θα με θέλει. Εκείνος που θα με νοιάζεται και θα μου το δείχνει κάθε μέρα και όχι όποτε με χρειάζεται!
Το παραμύθι τελείωσε και εγώ γύρισα στην πραγματικότητα, ενώ εσύ θα μείνεις στο “μια φορά κι έναν καιρό”
