Γράφει η Ελένη Αράπη.
Αν πέθαινα στον τάφο θα έγραφαν
ενός έτους τριών μηνών δυο ημερών…
Τόσες οι στιγμές.
Αρκετά! Δεν έχω χρόνο για χάσιμο.
Μάζεψα την κόκκινη πένα, κομποσχοίνι σμιλευμένο,
δάκρυα ευχές δυό ζωγραφιές όλες μου οι αποσκευές.
Τα στοίβαξα στον παιδικό σάκο, κόκκινο πάντα.
Κόκκινο της γέννησης, κόκκινο του έρωτα, κόκκινο του θανάτου
Αίμα…
Δεν έχω χρόνο για χάσιμο.
Έγδαρα τον εθισμό,
έκοψα τα δεσμά,
ελευθέρωσα τα παιδιά.
Πέταξα…
Έγινα σύννεφο έγινα μάτια
με μια λαχτάρα στο βλέμμα
να ζήσω όσο τόσο
κι ακόμα πιο πολύ.
Το όνομά μου είναι Ζωή.
Δεν έχω χρόνο για χάσιμο.
LoveLetters