Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος
Μια συνηθισμένη ερώτηση με προκαθορισμένη απάντηση. Συνήθως θα σου πουν “άμα ραγίσει φίλε το γυαλί, δεν ξανακολλά”. Και δίπλα αλλά δακρύβρεχτα του στυλ “δεν έπρεπε να το αφήσεις να φτάσει σε εκείνο το σημείο, έπρεπε να το προλάβεις κτλ …. “Γιατί άπαξ και ραγίσει δεν κολλάει”. Γιατί σου λένε, αν κολλήσει, χάνει από την αξία του.
Εγώ λοιπόν θα φανώ «αιρετικός» και θα πω ναι, αλλά υπό προϋποθέσεις. Εξαρτάται τι είδους σχέση έχεις με τον άλλο. Και μετά πάμε στο δέσιμο. Αν έχεις μια δυνατή σχέση, και δεν χτίζεις παλάτια στην άμμο, τότε ναι ξανακολλά και γίνεται και καλύτερο. Γιατί; Υπάρχει αληθινή αγάπη φίλε. Αυτό είναι το κλειδί της υπόθεσης.
Αν λατρεύεις τον άλλο/η, αν τρέμεις να μην τον/την χάσεις, μπορείς να κολλήσεις όχι απλά γυαλί αλλά τζαμαρία ολόκληρη. Μπορείς να βρεις τη λύση, αν το θες, σε όλες (σχεδόν) τις περιπτώσεις.
Υπάρχουν βέβαια και πράγματα τα οποία δεν ξεπερνιούνται και είναι σοβαρά, για αυτό δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι. Σε αυτή την περίπτωση το γυαλί δεν ραγίζει απλά, αλλά σπάει. Εκεί δυστυχώς δεν υπάρχει επιστροφή.
Το πρόβλημα όταν μιλάμε για ραγισμένα γυαλιά, εντοπίζεται στο ότι οι άνθρωποι δεν θέλουν να «κολλήσουν» τίποτα. Βαριούνται, ξενερώνουν, θεωρούν υποτιμητική την προσπάθεια και λένε πολύ εύκολα το «πάμε για άλλα» . Εδώ θέλει δουλειά και επιμονή, αν αγαπάς και θέλεις να διατηρήσεις τη σχέση σου. Αφορμές για χωρισμό (όπως και για μη χωρισμό) υπάρχουν πολλές. Στο χέρι μας είναι.
Και είναι μαγκιά να ξανακολλάς κάτι, παρά να το αφήνεις να σπάσει οριστικά. Να το θυμάσαι αυτό, γιατί μπορεί στη πορεία να το μετανιώσεις. Ειδικότερα σε σχέσεις που πραγματικά άξιζαν να επιμείνεις (φιλικές ή ερωτικές).
Όλα τα άλλα είναι απλά υπεκφυγές!
