Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
Είναι εντάξει βρε αδερφέ, να έχεις τις μαύρες σου.
Είναι εντάξει να έχεις τα νεύρα σου να περνάς δύσκολα.
Να μην είναι όλα ρόδινα, να σου πάνε όλα στραβά και να θέλεις να ουρλιαξεις γι ‘αυτό.
Είναι εντάξει να γκρινιάζεις, να ξυπνάς στραβά το πρωί, να βρίσκεις πολλά πράγματα ξενέρωτα και ανούσια.
Είναι εντάξει να θέλεις να μπεις στην σπηλιά σου και να τα αφήσεις όλα και όλους απ ‘έξω.
Είναι εντάξει να θέλεις την ησυχία σου ,να μην θέλεις κανέναν δίπλα σου ,να επιλέγεις την μοναξιά σου.
Είναι εντάξει να μην κάνεις απολύτως τίποτα ,να εύχεσαι να μπορούσες να μείνεις όλο την μέρα στο κρεβάτι και να κοιτάς το ταβάνι.
Είναι εντάξει να μην γουστάρεις συγκεκριμένα φαγητά, να σε ξενερώνουν οι ανούσιοι στίχοι και να αγαπάς τα σκούρα χρώματα.
Είναι κανονικό να μην είσαι κανονικός έτσι όπως ορίζεται από τους πολλούς
Είναι όλα καλά αν κάθεσαι στον ήλιο και δεν φοράς αντηλιακό , αν δεν εχεις εμπεριστατωμενη άποψη για την ενεργειακή κρίση και αν σ ‘αρέσει να πίνεις τον καφέ σου με πλαστικό καλαμάκι.
Με λίγο λόγια είναι απόλυτα φυσιολογικό να περνάς την φάση σου και να την αποδέχεσαι χωρίς καμία ενοχή.
Είναι ψυχαναγκασμος να πρέπει να δείχνεις πάντα χαρούμενος, γελαστό και ευτυχισμένος.
Είμαστε άνθρωποι και στην ζωή ας έχουν αξία ακόμα και οι σκοτεινές και δύσκολες μέρες.
Είμαστε άνθρωποι και έχουμε όλα αυτά τα συναισθήματά τα οποία πρέπει να αναγνωρίζουμε και να αποδεχομαστε.
Είμαστε άνθρωποι με ότι συνεπάγεται αυτό, γ’ αυτό την επόμενη φορά που κάποιος θα σου πει, “όλα θα πάνε καλά” πριν απαντήσεις σκέψου.
Και αν δεν πάνε ,”θα τα κάνουμε εμείς να πάνε”.
Αφιερωμένο..
