Γράφει η Ιωάννα Ντρε
Υπάρχουν κι εκείνοι, που ήρθαν στη ζωή μας, μόνο και μόνο για να φύγουν!
Υπάρχουν κι εκείνοι οι τύποι που πέρασαν από τη ζωή μας περαστικοί. Βιαστικοί και φευγαλέοι. Προκαθορισμένοι από την αρχή ότι δεν ήρθαν να μείνουν για πολύ. Το ήξεραν αλλά δε το έλεγαν και σ’ εμάς να κάνουμε τα κουμάντα μας και να τους φερθούμε αναλόγως.
Εμφανίστηκαν σαν guest star κάπου ανάμεσα στην καθημερινότητά μας, διασκορπισμένοι μεταξύ τους, για να αφήσουν το στίγμα τους και το άφησαν.
Κι έτσι όπως ήρθαν ξαφνικά μια μέρα έτσι ξαφνικά μια άλλη μέρα σηκώθηκαν και έφυγαν. Άλλοι χωρίς καν να μας προειδοποιήσουν και άλλοι απλά μας το είπαν, ενημερωτικά. Δε τους ένοιαζε η απάντηση μας, ούτε τους άγγιξε η αντίδρασή μας. Καμιά επιρροή δεν είχαν πάνω τους ούτε εξηγήσεις, ούτε παρακάλια. Αυτοί είχαν ένα σκοπό να βγάλουν εις πέρας και δε τους σταματούσε τίποτα.
Ακόμα κι αν ορκίστηκαν ότι θα μείνουν για πάντα δίπλα μας δε τήρησαν τον όρκο τους κι εμείς αντί να κρατήσουμε μια πισινή αφηνόμασταν στην υπόσχεση που μας έδιναν και τη πατούσαμε. Ξανά και ξανά.
Δε τους καταλαβαίνεις αυτούς τους τύπους εύκολα. Έχουν δική τους τεχνική και χειρισμό που τον καταλαβαίνουν μόνο οι ίδιοι και όταν ολοκληρώσουν όλη τη διαδικασία που έχουν στο μυαλό τους σε αφήνουν σύξυλο και εξαφανίζονται.
Για μας δεν υπάρχει καμιά συνταγή σωτηρίας από δαύτους και είναι δύσκολο να μη ξαναπέσουμε πάνω τους απλά ας ευχηθούμε να τους καταλάβουμε την επόμενη φορά πριν να είναι αργά και να τρέξουμε μακριά τους πριν από αυτούς.
