Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Ξέρεις γιατί σε συγχώρεσα; Της είπε μια μέρα που την συνάντησε τυχαία.
Σε συγχώρεσα γιατί κατάλαβα, κι ας μου πήρε χρόνο, ότι δεν το άντεχες το πολύ, ήσουνα για το λίγο.
Γιατί μπορεί να ήθελες, μα είναι άλλο πράγμα το τι θέλουμε κι άλλο το τι μπορούμε.
Γιατί οι άνθρωποι μάτια μου, δηλώνουν δυνατοί τις πιο πολλές φορές για να το ακούνε οι ίδιοι, όμως από την δήλωση ως την πράξη υπάρχει τεράστια απόσταση, υπάρχει χάσμα!
Σε συγχώρεσα γιατί ξέμεινες από ψυχή. Βλέπεις δεν την διαθέτουν όλοι κι ας την επικαλούνται με ευκολία. Κι ας έσκουζες πως την έχεις κι ας έκρινες την δική μου, τελικά ψυχή μικρούλα είχες κι άλλος ήτανε η ψυχάρα.
Σε συγχώρεσα γιατί τώρα πια το ξέρω πως κότσια δεν είχες ποτέ σου, δεν τα πουλάνε πουθενά για πας να τα αγοράσεις κι εσύ μόνο να αγοράζεις ξέρεις.
Σε συγχώρεσα γιατί δεν φταις εσύ που ότι υπήρχε διπλά σου όλα αυτά τα χρόνια που μεγάλωνες, ήταν κενό, μικρό και δήθεν, σαν τις επιλογές σου δηλαδή. Μα όταν για μια φορά σου ήρθε το πολύ, τα έκανες πάνω σου κι επέστρεψες στις γνώριμες σου επιλογές με την ουρά στα σκέλια, στα μικρά σου στάνταρ και φυσιολογικά σου δηλαδή!
Σε συγχώρεσα γιατί κάποτε, αν το θυμάσαι, σου είχα πει πως υπάρχουν πρίγκιπες ανόητη κι εσύ ήδη σκότωσες έναν και μάλιστα τον σκότωσες πάρα πολλές φορές, μα εκείνος μετά από κάθε σου δολοφονία, πάντοτε ξανασηκώνοταν και πάντα σε συγχωρούσε.
Όμως δεν με πίστεψες ποτέ σου, γιατί σου έχουν μάθει να πιστεύεις στα εύκολα, στα άκοπα και στα επίπεδα.
Υπάρχουν πρίγκιπες λοιπόν, αλλά δεν είναι για σένα και για ανθρώπους σαν κι εσένα.
Για αυτό κι εγώ σε συχώρεσα κι ας μου κόστισε σε χαμένο χρόνο, σε τσάμπα κόπο και σε μεγάλο πόνο αυτή μου η προσπάθεια, τόσα μπορούσες, τόσα ήξερες και τόσα έκανες, που να τα βρεις τα παραπάνω εσύ;
Και θα σου πω και κάτι τελευταίο μάτια μου!
Κατηγόρησε με όσο πιο πολύ μπορείς, πιάσε γνωστούς και φίλους και χρέωσε τα μου όλα, μίσησε με με όλη σου την δύναμη, μπας και καταφέρεις και λυτρωθείς, μπας και κοροϊδέψεις την αφεντιά σου, μπας κι επιτέλους γλιτώσεις από τις υποσυνείδητες σου ενοχές.
Γιατί συχώρεση είναι ακριβώς αυτό. Να μην χαίρεσαι με τον πόνο του άλλου, να μην ευχαριστιέσαι με την ανημποριά του, να μην εκδικείσαι, να θες το καλό του, να θες τον λυτρωμό του, να τον λυπάσαι κι όχι να τον μισείς!
