Γράφει η Μαρία Σταματοπούλου.
Μέτρησα τα αστέρια του ουρανού και έλειπε ένα. Το πιο φωτεινό. Το πιο λαμπρό! Το πιο ξεχωριστό!
Ω ναι, έλειπε από την αγκαλιά της επουράνιας μητέρας το όνομά σου, το δικό σου όνομα! Κατέβηκε στην γη για να συναντηθούμε. Για να αφυπνίσει την πιο καθάρια μορφή Αγάπης που θα μπορούσε να υπάρξει στον πλανήτη μας!
«Θεέ μου», είπα μόλις σε πρωτοκοίταξα. Αυτός είναι ένας άντρας από μία διάσταση αλλοτινή!
Δεν κατόρθωσα να αρθρώσω άλλη κουβέντα θυμάμαι και συνέχισα την δουλειά μου.
Ο δικός σου κόσμος είναι φτιαγμένος με υλικά από της αστερόσκονης το σεντούκι!
Και δεν θυμάμαι να υπάρχουν ανάμεσά μας τόσοι πολλοί σαν και εσένα! Ο τρόπος που επικοινωνείς, ο τρόπος που εκφράζεσαι, το χαμόγελο των ματιών σου, το φως των ματιών σου, το χαμόγελο που σπάνια απουσιάζει από τα χείλη σου, οι κινήσεις του σώματός σου, ο λόγος σου, η λάμψη που εκπέμπει η προσωπικότητά σου, όλα αυτά το όνομά σου φωνάζουν.
“Εδώ υπάρχει ένα μοναδικό ταξίδι στον κόσμο των αστεριών!”
Σε συνάντησα!
Και κλαίω από χαρά που σε γνώρισα!
Θα μπορούσα μία ολόκληρη ζωή να κάθομαι και να γράφω για εσένα τα πιο όμορφα κείμενα και να τα κλείδωνα σε τόμους ολόκληρους, ώστε η ανθρωπότητα να διάβαζε μέσα από εσένα το αληθινό νόημα της πραγματικής ζωής και ανθρώπινης ύπαρξης!
Χμμμ ναι, είσαι παράδειγμα προς μίμηση και εγώ μία απλή γυναίκα που ξέρει καλά πως είσαι εσύ ο πραγματικός της δάσκαλος.
Η ζωή των ανθρώπων δίχως εσένα είναι κενή, ένα σώμα δίχως κολόνια,
μία μαργαρίτα με τα πέταλα κλειστά, ένας ουρανός με μισά θαύματα.
Και πίστεψέ με, σου μιλώ ειλικρινά, είσαι το θαύμα στην ζωή πολλών ανθρώπων, γιατί οι άνθρωποι την σημερινή εποχή αναζητούν για θαύματα.
Η δική σου ζωή είναι γεμάτη τέτοιου είδους μαθήματα και ιστορίες ζωής.