Γράφει η Εύα Αξιώτου
Ξέρεις πως ποτέ δεν είχα ιδιαίτερα καλή σχέση με τον προφορικό λόγο, σε αντίθεση με το γραπτό που πάντα με έβγαζε από τη δύσκολη θέση και με βοηθούσε να εκφραστώ πολύ πιο εύκολα. Απόδειξη, τα χιλιάδες μηνύματα και email που έχεις λάβει από εμένα όλα αυτά τα χρόνια, σε στιγμές που προσπαθούσα να σου μεταφέρω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου και δεν μπορούσα να πω ούτε λέξη.
Κι έπρεπε να περάσουν έντεκα χρόνια κοινής πορείας και δύο έγγαμου βίου, για να φτάσει επιτέλους η στιγμή να σου πω πράγματα που όφειλα να σου έχω πει εδώ και καιρό. Γιατί σου χρωστάω πολλά, αυτό είναι το μόνο σίγουρο κι αυτό είναι που προσπαθώ να κάνω μ’ αυτό το κείμενο. Να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, ένα σ’ αγαπώ και μια συγνώμη.
Συγνώμη, για όλες εκείνες τις φορές που άφησα τον εγωισμό να με νικήσει και δεν παραδέχτηκα τα λάθη μου. Ξέρω πως ήταν πολλές. Συγνώμη που σε στιγμές δύσκολες έφευγα από ‘σένα, από ‘μας, μα αυτή να ξέρεις ήταν η άμυνά μου. Συγνώμη, για τις στιγμές εκείνες που ξεστόμισα κουβέντες που δεν έπρεπε, γνωρίζοντας πως σε θα σε πληγώσουν και θα σε πονέσουν.
Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, δεν θα επέτρεπα να βγει από τα χείλη μου ούτε μια από αυτές. Μα πάνω απ’ όλα σου χρωστώ μια συγνώμη, που άφησα να περάσουν έντεκα χρόνια για να καταφέρω να στο πω έστω κι έτσι.
Κι αν έχω τόσους λόγους για να σου ζητήσω συγνώμη, έχω ακόμη περισσότερους για να σε ευχαριστήσω, να ‘σαι σίγουρος. Σ ‘ευχαριστώ, που ανέχεσαι τις παραξενιές και τις γκρίνιες μου, που με δέχεσαι έτσι όπως είμαι με τα στραβά και τ’ ανάποδά μου. Σ’ ευχαριστώ, που χωρίς να το καταλαβαίνεις με βοηθάς να ωριμάζω, να εξελίσσομαι και να γίνομαι καλύτερη.
Σ’ ευχαριστώ που προσπαθείς, δίνοντάς μου συμβουλές, να με προστατεύσεις από όλη αυτή την κακία του κόσμου γνωρίζοντας πόσο ονειροπόλα και ρομαντική είμαι. Σ’ ευχαριστώ που μου δίνεις χώρο μέσα σ’ αυτή τη σχέση, που μ’ αφήνεις να ανασαίνω, που δεν με έκανες ούτε μια στιγμή όλα αυτά τα χρόνια να νιώσω πως πνίγομαι.
Όμως οι λόγοι για να σ’ αγαπώ είναι περισσότεροι και θα μπορούσα να γράφω ώρες γι’ αυτό. Να ξέρεις πως επέλεξα εσένα, τη μέρα εκείνη που μου είπες για πρώτη φορά πως μπορείς να δουλεύεις όλη μέρα για να μη μου λείψει τίποτα. Το θυμάσαι;
Δεν σου το έχω πει ποτέ μα τότε αποφάσισα πως μαζί σου θέλω να μοιραστώ τη ζωή μου. Γι’ αυτό σε διάλεξα και γι’ αυτό σε αγάπησα, γιατί ήξερα πως πάντα θα προσπαθούσες για το καλό μου, για το δικό μας καλό.
Κι ας ξεχνάς επετείους και γενέθλια, ξέρω πως η αγάπη σου είναι παρούσα όλα αυτά τα χρόνια, μα επιλέγεις να την εκφράσεις αλλιώς. Με τη βοήθεια που μου προσφέρεις, σε στιγμές που την έχω πραγματική ανάγκη. Με τα αστεία και τα πειράγματα σου όταν είμαι αγχωμένη. Με τη στήριξή σου σε οποιαδήποτε απόφασή και με την ανέχειά σου πολλές φορές στα καπρίτσια μου. Για όλα αυτά και για πολλά άλλα σ’ αγαπώ.
Μα πάνω απ’ όλα σ’ αγαπώ, γιατί είσαι αυτός που είσαι. Γιατί ήσουν και θα είσαι πάντα ο άνθρωπος που θαυμάζω περισσότερο απ’ όλους για το ήθος και τις αξίες του και να’ σαι σίγουρος πως νιώθω πολύ τυχερή που σ’ έχω πλάι μου. Κι ίσως θα ήταν υπερβολή αν σου έλεγα πως δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα, γιατί σίγουρα μπορώ. Μα δεν θέλω.
LoveLetters
