Γράφει η Χριστίνα Γαλιάνδρα
Σου είπαν πως όταν αγαπάς παραδίνεσαι.
Αφήνεσαι.
Και πως όταν σου πουν γίνε, γίνεσαι.
Όταν σου πουν “κάνε”, το κάνεις.
Όνειρο, σώμα, ιδέα.
Τα πάντα, γιατί αγαπάς.
Σβήνεις και γράφεις.
Ξηλώνεις και ράβεις.
Περπατάς και χαράζεις δρόμους στον έρωτα.
Δεν σου είπαν όμως ποτέ πως διαλύεσαι.
Πως χάνεις εσένα και τον κόσμο που ήξερες και βρίσκεσαι σε έναν άλλον πρωτόγνωρο.
Πως πρέπει να στριμώξεις τα θέλω σου.
Να ακυρώσεις το “εγώ” σου.
Να δεχτείς το “διαλύομαι και ξαναφτιάχνομαι”.
Και το κυριότερο, δεν σου είπανε πως αν πάψει η αγάπη αυτή να υφίσταται δεν θα είσαι ποτέ πια η ίδια.
Θα είσαι μια άλλη.
Που πρέπει να τη γνωρίσεις.
Να την μάθεις από την αρχή.
Να την παρηγορήσεις και να την αγαπήσεις.
Να την συγχωρέσεις για όλα τα λαθη που ίσως έκανε.
Κι αν χρειαστεί να την πιάσεις απ’ το χέρι και να της δείξεις πως ξαναγαπάνε.
Πως σταματάνε να φοβούνται και πως ξαναπέφτουν στην φωτιά για να κάψουν και να καούνε…
Δεν σου τα είπαν…
Γιατί όλη η γνώση είναι στο “νιώθω” και όχι στο “ξέρω”.
Στο βουνό που θα ανέβεις και όχι στην πεδιάδα που θα βαδίσεις.
Για αυτό δεν στο είπαν.
Με αγάπη ο εαυτός σου..
