Γράφει η Έφη Νερούτσου
Όσο περνούν τα χρόνια και μεγαλώνω ζητώ όλο και πιο λίγα πράγματα στην ζωή μου.
Λίγο πριν φύγει το 2016, κάθομαι με ένα κρασί και ένα τσιγάρο και σκέφτομαι. Σκέφτομαι πως με βρήκε αυτή η χρονιά και πως με αφήνει.
Με βρήκε με φίλους, γνωστούς με την προυπόθεση πως θα γίνουν φίλοι, με λίγο ενθουσιασμό που δεν ήξερα αν θα καταλήξει σε έρωτα και με πολλούς στόχους.
Το 2016 λένε πολλοί πως δεν ήταν μια καλή χρονιά. Σίγουρα δεν πήγαν όλα τέλεια και όλα όπως ήθελα αλλά δεν μπορώ και να το μισήσω γιατί δεν μου πήρε τίποτα που να είχα πριν και αυτό μου αρκεί.
Οι πραγματικοί μου φίλοι είναι ακόμη εδώ όπως τόσα χρόνια, με εκτιμούν και με αγαπούν. Οι γνωστοί που βιάστηκα να τους πω γρήγορα φίλους χάθηκαν. Δεν τους έδιωξα εγώ αλλά η ζωή μου που δεν έχει χώρο για ανθρώπους που δεν με εκτίμησαν σωστά. Μην νομίζετε πως κρατάω κακία -άλλωστε δεν θα είχα και λόγο-. Μία μικρή θλίψη κρατάω για το ότι πέρασαν μέρες που ένιωθα στεναχωρημένη με τον Μιχάλη να μου λέει “Είσαι χαζή μα τον θεό. Δεν αξίζει”. Και τελικά κατάλαβα. Φυσικά και δεν αξίζει. Οι ενθουσιασμοί που έγραφα πριν μπορεί να μην έγιναν έρωτες μα η ζωή με έκανε να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους που ναι, μπορεί να μην ταίριαξα αλλά τους αγαπώ για αυτό που είναι σαν άνθρωποι και αυτοί το ίδιο. Έχασα τον έρωτα σε κάποιες περιπτώσεις αλλά κέρδισα ανθρώπους και αυτό είναι κάτι που δεν το αλλάζω με τίποτα. Η οικογένεια μου είναι γερή, κάποιοι με κοιτούν από τον ουρανό. Μου λείπουν φυσικά μα η ζωή αυτή είναι και την έχω αποδεχτεί.
Το 2016 δεν μου πήρε τίποτα από όσα ήδη είχα ενώ όντως δεν ήταν μια καλή χρονιά. Περίεργο ε;
Άλλος ένας χρόνος από την ζωή μου πέρασε αλλά με έμαθε πολλά. Έμαθα που είναι τα όρια μου στον έρωτα και αυτό ξέρεις, μου άρεσε γιατί έκανα τρέλες. Με έμαθε πως πρέπει να προσέχω πότε χρησιμοποιώ την λέξη “ποτέ” γιατί η ζωή με κρυφοκοιτάει και συχνά γελάει. Με έμαθε πως τους ανθρώπους μας πρέπει να τους ζούμε όσο μπορούμε γιατί δεν θα είναι για πάντα μαζί μας. Με έμαθε να έχω λίγο πιο ψηλά τον πήχη σε αυτά που ζητάω και αξίζω. Το 2016 με έμαθε να αγαπάω πιο πολύ τον εαυτό μου.
Από το 2017 θα ζητήσω λιγότερη μοναξιά σε αυτόν τον κόσμο, περισσότερη αγάπη για τον διπλανό μας, ειρήνη για να μην δουν άλλο αίμα -έστω και από τα δελτία ειδήσεων- τα μάτια μας. Τέλος θα ζητήσω καψούρα, ηλίθιο βλέμμα ερωτευμένου και πάθος.
Είτε ο καινούργιος χρόνος σας βρει σε ένα club είτε στο σπίτι φροντίστε να είστε με τους σωστούς ανθρώπους. Εκείνους που δεν θα σας κοιτούν στα χέρια για να δουν τι δώρο τους πήρες αλλά στα μάγουλα για να είναι έτοιμοι να σας φιλήσουν.
Έχετε λοιπόν τους ανθρώπους που αξίζει να αγαπάτε και να σας αγαπούν, ένα μπουκάλι κρασί ή ότι εσείς προτιμάτε και τα μάτια στο ρολόι για να μετρήσετε αντίστροφα.
Εύχομαι ολόψυχα το νέο έτος να φέρει στον καθένα αυτό που του στερεί το χαμόγελο του.
3,2,1..
Καλή χρονιά και cheers!
