Γράφει ο Γιώργος Χίτζιος.
Έρχεσαι συχνά στον ύπνο μου, με αγκαλιάζεις και με φιλάς.
Σε θέλω δίπλα μου στον ξύπνιο μου, από το χέρι να με κρατάς, γλυκά να μου μιλάς.
Ζωή που ζεις μόνο σε όνειρα, δίχως σάρκα και οστά,
κύκλοι είναι σε απόνερα, πρόσωπο, απρόσωπο που σε κοιτά.
Μαξιλάρι άδειο σε κρεβάτι διπλό, στρώμα όμοιο με μεγάλο καράβι,
σε στενό πορθμό, είναι σπίθες κάθε βράδυ, που φωτιά ανάβουν στο μυαλό.
Σαν βραδιάζει, στον ύπνο μου, όνειρα για τη ζωή μου μαζί σου κάνω.
Σαν ξημερώσει, στον ξύπνιο μου, τον βηματισμό μου χωρίς εσένα, χάνω.
