Όσο κι αν δίνεις από την αγάπη σου, πάντα περισσεύει..

Γράφει η Ελένη Σάββα

Αγάπη… Τι περίεργο πράγμα η αγάπη. Δίνεις, δίνεις, δίνεις ξανά, και πάλι σου περισσεύει. Περίεργο πράγμα: Όση κι αν δώσεις, πάντα έχεις λίγη ακόμη έτοιμη να προσφέρεις. Και την προσφέρεις έτσι, απλόχερα. Δίχως να περιμένεις απάντηση, χωρίς να περιμένεις τίποτα. Θα έλεγε κανείς ότι η αγάπη ίσως είναι και μαγική…

Γιατί είναι το μόνο πράγμα που μένει ζωντανό ύστερα από καιρούς δύσκολους και συννεφιασμένους ουρανούς. Ακόμα κι όταν δεν μπορείς να δεις τα αστέρια, η αγάπη νικάει…

Πάντα νικάει! Αρκεί να είναι αληθινή. Αρκεί να την νιώθεις. Να είσαι περήφανος για την αγάπη σου. Να είσαι περήφανος ακόμα κι αν αυτή πέφτει χάμω και χάνεται. Χάνεται… Χάνεται όντως; Μα όχι! Ποτέ δεν χάνεται. Η αγάπη δεν μπορεί να πάει χαμένη. Είναι πάντα πανέμορφη και ευεργετική.

Όταν αγαπάς γίνεσαι πιο όμορφος. Όταν αγαπάς όλα γύρω σου αλλάζουν. Τα βλέπεις με ένα διαφορετικό μάτι. Είσαι έτοιμος να τα φροντίσεις όλα, να τα αγαπήσεις.

Κι αν κάτι σε πληγώσει, εσύ νιώθεις πως έδωσες τα πάντα. Κι αυτό είναι που σε κάνει όμορφο. Αυτό: η προσπάθεια σου να κάνεις κάτι άλλο όμορφο. Η προσπάθεια σου να κάνεις κάποιον άλλο να νιώσει όμορφα.

Υποσχέσου μου πως δεν θα σταματήσεις ποτέ να νοιάζεσαι και να αγαπάς. Υποσχέσου μου πως όσες φορές κι αν η αγάπη σου βρει εμπόδιο, ακόμα κι αν αυτό είναι ένας τεράστιος τοίχος, εσύ δεν θα σταματήσεις να αγαπάς. Υποσχέσου μου πως θα αγαπάς σαν να μην έχεις πληγωθεί ποτέ. Να αγαπάς σαν να μην ξέρεις πως υπάρχει περίπτωση να πονέσεις… Να αγαπάς. Να αγαπάς αληθινά. Να κάνεις καλύτερο τον κόσμο…