Γράφει η Σπυριδούλα Σγούρου
Βραδάκι καλοκαιρινό. Μέσα Ιουλίου πια, μόλις έχω επιστρέψει σπίτι. Έξω έχει ένα δροσερό αεράκι. Τα σκυλιά μου με υποδέχτηκαν χαρούμενα όπως πάντα. Αγάπες μεγάλες. Έβαλα κάτι να πιω και κάθησα στην κουζίνα. Μπορούσα να ακούσω τα γέλια του γιού μου, που μίλαγε στον υπολογιστή με τους φίλους του. Χαμογελάω και ανοίγω διάπλατα τα παράθυρα.
Άλλη μια μέρα που έφτασε στο τέλος της. Μια όμορφη μέρα. Μια μέρα γεμάτη και ευλογημένη. Κι εγώ πια μπορώ να απολαμβάνω όλες τις μέρες και να είμαι ευγνώμων για αυτές. Ποτέ δεν θεωρούσα τίποτα δεδομένο, μα τώρα ακόμα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Μέσα στην πορεία του χρόνου και στις αναποδιές, έμαθα να εκτιμώ ακόμα πιο πολύ τις ευλογίες μου.
Ναι λοιπόν, νιώθω ευλογημένη για όλα όσα έχω. Ευχαριστώ το Θεό και για τα καλά αλλά και τα δύσκολα που ήρθαν. Κι αυτό επειδή συναντώντας τη χαρά και τη λύπη , έγινα καλύτερος άνθρωπος. Όχι δεν λύγισα τελικά, ούτε κρύβεται στην ψυχή μου κάποιο παράπονο. Ζω την κάθε μέρα ελεύθερη, χωρίς πρέπει , γνωρίζοντας πως ο χρόνος που μας έχει δοθεί κρέμεται από μια κλωστή.
Δεν κρατάω κακίες, το θεωρώ ανευ ουσίας. Ό,τι με χαλάει όμως το βάζω στην άκρη και συνεχίζω.
Κι όταν μετράω τις ευλογίες μου, είναι πολλές. Είμαι ευγνώμων για την οικογένεια και τους φίλους μου. Στάθηκαν δίπλα μου στα εύκολα και στα δύσκολα , άγρυπνοι φρουροί. Είμαι ευγνώμων που για αρκετά χρόνια, έδωσα και πήρα πολύ αγάπη από τους μαθητές μου μέχρι που αναγκάστηκα να τους αποχωριστώ.
Κι όταν συναντιόμαστε τυχαία ή μαθαίνω τα νέα τους, νιώθω ευλογημένη και περήφανη για αυτούς , γιατί δεν θα πάψουν ποτέ να είναι τα παιδιά μου. Είμαστε δεμένοι με ένα αόρατο νήμα που ούτε η απόσταση , ούτε ο χρόνος μπορεί να το κόψει. Εκτιμώ την κάθε αχτίδα του ήλιου και την κάθε σταγόνα βροχής που αγκίζει το δέρμα μου, γιατί νιώθω ζωντανή. Κάθε βήμα και κάθε σκαλοπάτι που ανεβαίνω.
Κάθε αυγή και κάθε δειλινό που έρχεται. Τα αστεία αλλά και τους καυγάδες με το γιο μου. Τα χαμόγελα και τις αγκαλιές με τον άντρα μου, ο οποίος λέει πως δεν τσακώνεται ποτέ μαζί μου, μόνη μου τσακώνομαι.
Τελειώνοντας λοιπόν , θα ήθελα να σας πω , πόσο εκτιμώ όλους εσάς που διάβάζετε τις σκέψεις μου, αλλά και πόσο ευλογημένη νιώθω που η Σοφία μας, ένα αυγουστιάτικο βράδυ, μου έδωσε την ευκαιρία να γίνω κομμάτι αυτής της υπέροχης συντροφιάς.
Σας στέλνω την αγάπη μου και να θυμάστε πως όταν μετράτε τις ευλογίες σας όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα. Τέρμα στη μιζέρια. Εκτιμήστε αυτά που έχετε!
