Γράφει ο Τριστάνος
Να φεύγεις!
Όταν διεκδικείς τα αυτονόητα, να φεύγεις!
Όταν τον έρωτα παρακαλάς, να φεύγεις.
Όταν η αγάπη σε προσπερνά, να φεύγεις.
Όταν όμορφες λέξεις αποζητάς και να αποσπάσεις δεν μπορείς, να φεύγεις!
Όταν το χάδι που σε γαληνεύει και σε ζεσταίνει ψάχνεις για να βρεις και μένει το χέρι μετέωρο στο κενό, να φεύγεις!
Όταν τα μάτια γίνονται ψυχρά και κοιτάζουν μόνο χαμηλά, να φεύγεις!
Όταν τα γέλια χάνονται και τα χείλη είναι ερμητικά κλειστά, να φεύγεις.
Μην παρατάς τα όνειρα και τις δικές σου ανάγκες.
Μην κάνεις πίσω συνεχώς και δικαιολογείς την κάθε συμπεριφορά.
Μην εγκλωβίζεσαι σε νοσταλγικές στιγμές και στη λήθη της συνήθειας.
Μην φοβάσαι τις επιπτώσεις και την αρνητική κριτική του κόσμου.
Μην θυσιάζεις την ταυτότητα σου και την προσωπικότητα σου, σε σχέσεις που σε πνίγουν και αφαιρούν κάθε στοιχείο της αξιοπρέπειας σου.
Να φεύγεις…
Να φεύγεις, για κάθε πρωινό που τα παγωμένα σεντόνια σου επιβεβαιώνουν την ανύπαρκτη ερωτική επιθυμία.
Να φεύγεις, για κάθε ηλιοβασίλεμα, που η απουσία της αγκαλιάς, άδειαζε ολοένα και περισσότερο τα ψυχικά σου αποθέματα.
Να φεύγεις, για όλα εκείνα τα μικρά πράγματα που ήθελες, μα δεν τα πήρες ποτέ!
Για όλους εκείνους τους δύσκολους δρόμους που τους πέρασες μόνος και δεν υπήρχε ένα χέρι, μια φωνή να σε στηρίξει.
Να φεύγεις, για όλες εκείνες τις ψεύτικες υποσχέσεις που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ.
Για όλες αυτές τις προσδοκίες, που κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι και κομμάτιασαν την ψυχή σου.
Το ρολόϊ της ζωής σου, ουρλιάζει μέσα σου και φωνάζει μόνο μια φράση “να φύγεις”!
Μην το αγνοήσεις άλλο….
Join the discussion