Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου.
Τα καλά
-
Τα καλά κορίτσια, ωραία πάνε στον παράδεισο. Ε και; Βαρετός ο παράδεισος!
-
Αιώνια θύματα γιατί ως γνωστόν τους καλούς πάντα «τους πατάνε»
-
Από τύχη άλλο τίποτα γιατί ξέρουμε ποιοι έχουν τις τύχες τις καλές
-
Κανείς δε θέλει μια αγία
-
Πάνε με την πεπατημένη, καμία ανατροπή ή έκπληξη
-
Low profile
-
Το μεγαλύτερο λάθος τους: Θέλουν να ικανοποιούν τους πάντες (μόνο ευτυχισμένα δε μπορούν να ναι λοιπόν γιατί αφήνουν σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό τους)
-
«Πρέπει να κάνω αυτά που περιμένουν οι άλλοι από μένα»
-
Μαθαίνουν να λένε ΟΧΙ
-
«Θα αλλάξω για σένα»
-
Η παγίδα του καθωσπρεπισμού/των πρέπει
-
Παραιτούνται εύκολα από κάθε παραστράτημα στην απαγορευμένη ζώνη
-
Δε διασκεδάζουν, δε ζουν!
Ενώ τα κακά
-
Πάνε παντού! (Ακόμη και στον επίγειο παράδεισο!)
-
Όλοι ξέρουμε πόσο μας ελκύει «το κακό».
-
To «κακό» λειτουργεί ως αφροδισιακό
-
Όπως και να το κάνεις αυτό το femme fatale στυλάκι κατάλοιπο ίσως του αλήτη-πρίγκιπα έχει πέραση!
-
Είναι συνέχεια μια έκπληξη. Δε δίνουν λογαριασμό πουθενά και σε κανέναν
-
Τους αρέσει να προκαλούν και να τραβούν την προσοχή πάνω τους. Μόνο low profile δεν τα λες λοιπόν
-
Τους νοιάζει πρώτα να ικανοποιήσουν τον εαυτό τους. Παραβιάζουν κανόνες. Βάζουν τους δικούς τους.
-
«Πρέπει να κάνω αυτά που περιμένω εγώ από μένα. Έχω υποχρέωση πρώτα στον εαυτό μου.
-
Ξέρουν να λένε ΟΧΙ
-
Έτσι είμαι και άμα θες. Δε θα αλλάξω για κανέναν
-
Ο φαύλος κύκλος των θέλω και μπορώ
-
Τους κακούς συνήθως τους σέβονται είτε γιατί τους φοβούνται είτε γιατί αδιαφορούν για το κάρμα
-
Παίζουν με τη φωτιά
