Γράφει η Κική Γ.
Πολλές φορές απογοητευόμαστε, άλλες θυμώνουμε, άλλες παραφερόμαστε και κάποιες άλλες περιμένουμε και υπομένουμε. Τι; Το πλήρωμα του χρόνου. Την απονομή δικαιοσύνης.
Είναι αυτή η Θεία δίκη που επιστρέφει συμπεριφορές. Είναι η ίδια η ζωή που επιστρέφει συμπεριφορές. Όλοι κάποια στιγμή φτάνουν μπροστά σ’ αυτό το εδώλιο και εκεί τακτοποιούνται σοφά τα πάντα. Δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγει κανείς.
Ακούγεται ίσως ως απειλή, αλλά δεν είναι. Αν όλοι οι άνθρωποι είχαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας την ώρα αυτή, προφανώς και θα λειτουργούσαμε διαφορετικά. Η μνήμη μας όμως είναι τελικά επιλεκτική και η απληστία μας και ο εγωισμός ανίκητα. “Θα κάνω ότι θέλω και τι έγινε και ποιος θα με εμποδίσει.
Μου αρέσει που “παίζω” με τις καρδιές των άλλων σαν να είναι “κτήμα” μου, που αγνοώ και “γλεντάω” τα συναισθήματα τους, που τσακίζω ψυχολογικά ανθρώπους, που δεν ξέρω τι θα πει σεβασμός, ευγένεια, που δεν έχω όρια σε τίποτα”. Όλα είναι νούμερα. Όλα είναι πράγματα και “εγώ” άλλα χρησιμοποιώ απλά και άλλα τα πετάω.
Ζω με ψέματα, συκοφαντώ επίσης τους γύρω μου. Δημιουργώ ίντριγκες, μίση και απλά αποχωρώ με ύφος νικητή. Γενικά ζω χωρίς φόβο και κόκκινες γραμμές. Όλα ίσωμα και όποιον πάρει ο χάρος. Σε κάθε περίπτωση, ότι ενοχλεί, προσβάλει και θίγει τον κάθε άνθρωπο είναι κατακριτέο και κάποια στιγμή έρχεται η τιμωρία. Δεν γίνεται να συνεχίζεται όλο αυτό αναίμακτα.
Συνήθως ως κρύο πιάτο και σε ανύποπτο χρόνο έρχονται οι συνέπειες, έτσι για να πονέσει, όπως πονούσε ο καθένας τους υπόλοιπους. Το τέλος είναι επώδυνο σε αυτές τις περιπτώσεις. Αρχίζει η κάθοδος και ο άλλοτε νικητής πληρώνει μετρητοίς δίχως αύριο. Η ζωή ξέρει και επιστρέφει συμπεριφορές. Τίποτα και κανένας δεν γλιτώνει και αλλοίμονο.
Μπορεί να υπάρχουν προειδοποιήσεις με απλά τσιμπηματάκια, μπορεί και χαστούκια, μα όσο δεν υπάρχει συνέτιση, θα έρθει η ισοπέδωση. Θα έρθει. Σύντομα, αργά η ζωή ξέρει. Ό,τι δίνεις παίρνεις.
Με δυο λέξεις αρχίζουν και τελειώνουν όλα. Η θλίψη γίνεται χαρά και η δυστυχία, ευτυχία. Ο τροχός πάντα γυρίζει. Η γη γυρίζει και κάποια στιγμή τα πάντα επιστρέφονται στον αποστολέα.
Αυτή η νομοτέλεια της φύσης, αλάνθαστη!
