Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα.
Ξαφνικά βρεθήκαμε, ξαφνικά έσμιξαν τα βλέμματά μας, ξαφνικά σταμάτησαν να κτυπούν οι καρδιές μας.
Ξαφνικά ο χειμώνας έγινε καλοκαίρι, ξαφνικά το φεγγάρι μετατράπηκε σε ήλιο και ο κόσμος άρχισε να περιστρέφεται ανάποδα.
Ξαφνικά ένιωσα τα χέρια σου να τυλίγονται στο κορμί μου, το φιλί σου να με καίει και ρίγη να με διαπερνούν.
Ξαφνικά άλλαξαν οι μουσικές του κόσμου, τα λουλούδια κέρωσαν ανθισμένα και οι βαθιές θάλασσες έμειναν αταξίδευτες.
Ξαφνικά όλα έγιναν πάθος που καίει, που ζούμε μέσα του, που πεθαίνουμε και ανασταινόμαστε από αυτό.
Ξαφνικά σταμάτησε ο χρόνος, τα πρέπει, ο κόσμος , οι άλλοι.
Ξαφνικά δεν υπάρχει τίποτα άλλο πάνω στην γη, εκτός από εσένα, εμένα και την αγκαλιά σου.
Ξαφνικά, μέσα σε μια μικρή στιγμή, σε μία τόσο δα στιγμούλα, έγινε η ζωή σημαντική και ο έρωτας ανάσα.
Όλα σε μια μικρή στιγμή, αιώνια κλειδωμένη, σαν μυστικό επτασφράγιστο που πρέπει εκεί να μείνει.
Δική μας.
Να μην μπορεί κανείς να την πειράξει.
Πώς καταφέρνει μια στιγμή δύο κόσμους να αλλάξει.
Δεν είναι η στιγμή που είναι μαγική, είναι το πάθος που ορίζει.
Ό,τι κάνεις με πάθος σου ανήκει, και δικό σου είναι σαν από πάντα!
Αφιερωμένο..
