Αγαπώ τη θάλασσα, γιατί σου μοιάζει, θάλασσά μου!

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

– Καλοκαίριασε επιτέλους!
Τι αγαπάς  πιο πολύ απ΄ το καλοκαίρι;
Τον ρώτησε ένα βράδυ…

– Τι αγαπώ;
Την θάλασσα αγαπώ!

Αγαπώ την θάλασσα γιατί γαληνεύει κι αγριεύει σαν παιδί.
Αγαπώ την θάλασσα γιατί είναι υγρή σαν μάνας μήτρα.
Γιατί γιατρεύει κι επουλώνει τις πληγές μου, γιατί σαν χάδι με ακουμπάει στα μαλλιά.
Γιατί μπερδεύει μες το κύμα της κάθε μου δάκρυ.
Αγαπώ την θάλασσα γιατί κρατάει μυστικά τα μυστικά μου, γιατί αγκαλιάζει με αγάπη το κορμί μου, γιατί ταξίδια έχει προσφέρει στα όνειρα μου.
Την αγαπώ γιατί ένα βράδυ της μίλησα για σένα κι όταν με άκουσε τραγούδησε μαζί μου, γιατί μια μέρα της είπα για όσα νιώθω κι όταν με άκουσε, μου ΄δωσε αλμύρα για να ΄ρθω να σε φιλήσω.
Αγαπώ την θάλασσα γιατί ερωτεύεται και εκείνη αφρισμένα, γιατί ξανοίγεται ατίθαση ολούθε, γιατί αγαπά και εκείνη δίχως τέρμα.
Γιατί μέσα της ανέμελο με αφήνει να βουτάω και στο βυθό της με πόθο με τραβά.
Γιατί μυρίζει όπως μυρίζει η ψυχή σου.
Γιατί είναι όμορφη όταν ντύνεται γυναίκα.
Γιατί έχει κρυμμένους θησαυρούς που βλέπουν λίγοι.
Την αγαπώ γιατί τους άνανδρους και τους δειλους τρομάζει,  γιατί λατρεύει την αλήθεια και το δείχνει, γιατί πιστεύει στους θαρραλέους και στους τρελούς.
Αγαπώ την θάλασσα βασίλισσα μου, γιατί ένα απόγευμα της έφτιαξα ένα κάστρο και όταν το είδε μου ΄πε… “Όμορφο είναι! Μα βαλ΄του και μια βασίλισσα κι εγώ θα στο φυλάξω”.

Αγαπώ την θάλασσα γιατί σου μοιάζει Θάλασσα μου!
Της απάντησε και την πήρε αγκαλιά.