Γράφει η Γωγώ Ζ
Θα τους συναντήσεις με παρέες στους δρόμους ή σε κάποιο χαλαρό μαγαζάκι, και συχνά είναι εκείνοι που θα μιλήσουν πολύ, θα έχουν πάντοτε ένα θέμα προς συζήτησης και η παρέα μαζί τους θα αποτελεί κάτι το ευχάριστο. Θα υπάρξουν φορές που θα είναι η ψυχή της παρέας, θα γελούν δυνατά μεταδίδοντας αυτό το γέλιο στους γύρω τους και θα έχουν ένα χαμόγελο στα χείλη προσκολλημένο.
Ο καθένας θα νιώθει τυχερός, που έχει στην ζωή του έστω και έναν τέτοιο άνθρωπο, γεμάτο φως και καλοσύνη στην καρδιά. Σπάνια θα πουν κακό λόγο ή έστω θα εκφραστούν με άσχημο τρόπο. Θα αισθανθεί κανείς ότι προέρχονται από άλλη εποχή, ίσως και από άλλο πλανήτη, καθώς κάνουμε λόγο για μια αθωότητα αξιοζήλευτη και εξωπραγματική θα έλεγε κανείς.
Αυτοί είναι και οι άνθρωποι, που όταν θα βρεθούν μόνοι τους, στον βολικό καναπέ τους, αργά το βράδυ, θα αφήσουν κάποια δάκρυα να κυλήσουν κατά μήκος των μάγουλων τους κρυφά. Θα αναλογιστούν τις καταστάσεις, ίσως να κατηγορήσουν και τον εαυτό τους για κάποιες από αυτές. Δεν θα χαμογελάσουν άλλο για την μέρα, όχι γιατί αποτελεί κάποιο είδος θεάτρου, αλλά απλώς γιατί εγκαταλείπουν τα όπλα. Εγκαταλείπουν την προσπάθεια που είχαν καταβάλλει όλη μέρα να ξεχάσουν ή απλώς να αφήσουν κάτι πίσω τους.
Θα νιώσουν μόνοι τους, ασχέτως με τον αριθμό ανθρώπων που έχουν γύρω τους να τους αγαπούν, γιατί πολύ απλά δεν έχουν εκείνον που ποθούν περισσότερο. Εκείνον που θα έδιναν τα πάντα για να μην χρειαστεί ακόμη ένα βράδυ να κοιμηθούν μόνοι στο μεγάλο τους κρεβάτι και για να μην κρυώνει πλέον η καρδούλα τους.
Other Articles
