Να πηγαίνεις εκεί που γουστάρει η ψυχή σου
Γράφει η Ηρώ Αναστασίου.
Κάνε εκείνο, κάνε αυτό, κάνε τον καραγκιόζη. Βαρέθηκα να κάνω ό,τι γουστάρουν οι άλλοι. Με ακούτε; Βαρέθηκα, μπούχτισα. Πάω να πάρω λίγο αέρα να γεμίσουν τα πνευμόνια μου. Με τι; Με ότι γουστάρει η ψυχή μου. Με καυσαέριο, με οξυγόνο, με παραμύθια, με ό,τι. Κι αν με αγαπήσατε λιγάκι, θα συνεχίσετε και θα μ’αγαπάτε. Κι αν όχι, δεν με πειράζει πλέον. Θα μάθω να ζω και χωρίς την αγάπη σας.
Αλλά την ζωή μου την ορίζω εγώ, όχι εσύ, ούτε ο άλλος. Θα μιλάω όποτε θέλω, θα χορεύω όποτε εγώ θέλω, θα γράφω όταν θέλω, θα τραγουδάω όταν θέλω, θα τρώω όταν θέλω. Και θα σκέφτομαι όπως θέλω. Κι αν δεν σ’αρέσει όπως σκέφτομαι, τα κουβαδάκια σου και σ’άλλη ζωή. Όχι στην δική μου. Ακόμη εγώ δεν με κατάλαβα, θα μου πεις εσύ ποια είμαι; Είμαι αυτή που είμαι και φουμάρω τον δικό μου τον καπνό, δεν δανείζομαι τον δικό σου, με ενοχλεί, με αρρωσταίνει. Κι αν στην ζωή μου ξυπόλητη θα μείνω, δεν πειράζει, δεν ήρθα εδώ για να κάνω συλλογή από παπούτσια.
Γιατί ήρθα; Ακόμη το ψάχνω. Και μην περιμένεις να στο πω όταν το μάθω. Θα ξέρω εγώ κι αυτό μου φτάνει. Δεν έχω να αποδείξω τίποτα και σε κανέναν. Είμαι εγώ κι αυτό μου φτάνει. Φτάσε κι εσύ στο ανώτερο εγώ σου. Φτάσε εκεί που γουστάρει η δική σου η ψυχή κι όχι των άλλων. Φτιάξε τον δικό σου ουρανό!