Ίσως μια μέρα, πού ξέρεις, να κάνουμε την καινούρια αρχή..
Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου
Ίσως μια μέρα, πού ξέρεις, να συναντηθούμε ξανά. Κι ίσως τότε να είμαστε μόνο εγώ κι εσύ.
Χωρίς εμπόδια, χωρίς ρολόγια. Ίσως μια μέρα, εκείνο τον έρωτα που αφήσαμε τότε πάνω σε τσαλακωμένα σεντόνια, τον αναστήσουμε ξανά.
Κι ίσως τότε, να βάζω το “μου” στο τέλος του ονόματός σου, χωρίς να νιώθω ντροπή.
Ίσως μια μέρα, πού ξέρεις, να στρώνω το τραπέζι για δύο.
Ίσως να ‘χεις τη δική σου μεριά στο κρεβάτι μας.
Κι ίσως εγώ, να σου λέω πως σ’ αγαπάω χωρίς να φοβάμαι μη μ’ ακούσεις.
Κι ίσως κι εσύ, να μου πεις πως σου έλειψα.
Ίσως μια μέρα, πού ξέρεις, στο κινητό μου να υπάρχουν φωτογραφίες μας από κάποια εκδρομή.
Κι ίσως μια μέρα να μη μ’ αφήσεις να φύγω μ’ εκείνο το παράπονο στο βλέμμα.
Ίσως μια μέρα, πού ξέρεις, να κάνουμε την καινούρια αρχή, που τότε αφήσαμε στη μέση…κι ίσως τότε, πού ξέρεις…