Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου.
Αγάπη! Τι εύκολο πράγμα.
Η αγάπη λέει πνίγει.
Παπαριές!
Η μόνη και καλύτερη λέξη να περιγράψει αυτό. Όλο αυτό.
Αν θέλεις, θέλεις.
Τίποτα δεν σε σταματά.
Τίποτα δεν σε αγγίζει.
Εξοργίζομαι!
Το καταλαβαίνεις;
Αλλά που να καταλάβεις;
Νιώθεις;
Ή όλα για εσένα είναι ένα απλό κάτι;
Ποιος στα είπε αυτά;
Που τα έμαθες;
Περιέργεια και μόνο.
Θα ήθελα να ξέρω.
Αν κάτι, κάποιον, οτιδήποτε θέλεις, το διεκδικείς!
Απλά και όμορφα.
Όλα τα άλλα είναι για κλάματα.
Μια φορά στη ζωή σου, κάνε αυτό που θέλεις.
Δεν σε αφήνουν;
Τι;
Ποιος;
Γιατί;
Ο εαυτός σου;
Οι φόβοι σου;
Κρίμα!
Δεν θα μάθεις ποτέ!
Λυπάμαι. Αλήθεια λυπάμαι.
Όχι για εμένα, για εσένα.
Εγώ τα έκανα!
Προσπάθησα.
Πληγώθηκα.
Μάτωσα!
Έφαγα τις σάρκες μου.
Εσύ;
Τι απο όλα αυτά;
Κρίμα, πολύ!
Ελπίζω κάποια στιγμή να νιώσεις.
Ωραίο πράγμα.
Θεάρεστο!
Δίχως λόγια.
Μόνο με πράξεις!
Έργα.
Και όχι αυτά της Αττικής Οδού.
Από τα άλλα.
Με τον πόνο.
Την καύλα!
Τον έρωτα.
Τις αγκαλιές.
Τα φιλιά.
Τα χάδια!
Δύο!
Εσύ και εγώ!
Πέρνα τα. Ζήσε τα.
Ήμουν εκεί και το πέταξες…
Δεν έχω άλλο να πω.
Άδειασα!
Μάτωσα!
Πόνεσα!
Ξέρεις τι σημαίνουν αυτα;
Έρωτας!
Μαγκιά! Όλα!
Τα πάντα.
Ήσουν! Είσαι! Θα είσαι.
Κάνε κάτι.
Μόνος!
Περιμένω να δω!
Και όμως ακόμα περιμένω, η χαζή.
Κοίτα τώρα! Ακόμα.
Δύσκολο αλλα όχι ακατόρθωτο…
Όλα τα αλλα ειναι μισά.
Για τους λίγους! Αγάπα!
Νιώσε…
Δώσε!
Αγάπη, τι εύκολο πράγμα!
LoveLetters