Για εκείνον τον ένα, που το “αμοιβαίο” δεν θα είναι λέξη, αλλά ουσία..
Γράφει η Πράξια Αρέστη
Οι άνθρωποι κάπου τα χάνουν και κάπου τα βρίσκουν. Κάπου οι ανάγκες και οι επιθυμίες τους συμπίπτουν, κάπου διαφέρουν. Γι’ αυτό και δεν μπορούν όλοι να είναι με όλους, γι’ αυτό και το timing είναι πολύ σημαντικό στο να ερωτευτούν δύο άνθρωποι και να καταλήξουν στο να θέλουν να μοιράζονται τις ζωές τους.
Καλή η σωματική χημεία και εννοείται πώς όταν τη βρίσκουμε θέλουμε να την κρατήσουμε. Πώς, όμως θα κρατηθεί εκεί ζωντανή όταν δύο άνθρωποι δεν έχουν χρόνο να συναντηθούν ποτέ; Όταν οι ώρες και οι μέρες σπάνια τους βολεύουν; Όταν ο καθένας έχει άλλες προτεραιότητες και δουλειές που δε θέλει ν’ αλλάξει για ένα έρωτα έτυχε να βρεθεί στο δρόμο του, την πιο ακατάλληλη ίσως φάση της ζωής του; Όταν συναισθηματικά δεν είναι ανοιχτός ή έτοιμος για να βάλει κάποιον στην καρδιά του.
Το να βρεις έναν άνθρωπο που να σε ανάβει αλλά και να μένει δεν είναι καθόλου εύκολο στους γρήγορους ρυθμούς της αστικής μας καθημερινότητας. Μπορεί να νιώθει το ίδιο. Μπορεί να σε θέλει ίσως το ίδιο ή μάλλον λιγότερο, όμως, πόσο πρόθυμος είναι να χάσει κάποιες από τις καθιερωμένες συναντήσεις με τους φίλους του ή ώρες δουλειάς για να σε συναντήσει; Πόσο πρόθυμος είναι να σηκωθεί κουρασμένος από τον καναπέ το βράδυ για να έρθει μέσα στο κρύο να σε βρει και πόσα θέλει ή έχει να ξοδέψει για σένα; Είτε χρήματα, είτε αισθήματα είτε χρόνο.
Πρέπει, το βασικότερο να μην υπάρχει κάποιος άλλος στη ζωή του. Και πρέπει να το θέλει πολύ. Και για να το θέλει πολύ, πρέπει να είναι καθαρός από το παρελθόν του, έτοιμος συναισθηματικά αλλά πρέπει και μαζί μας να νιώθει ότι ο χρόνος του δεν πάει χαμένος. Πρέπει να νιώθει μαζί μας ευτυχισμένος και γεμάτος. Για να θέλει κι άλλο από σένα. Για να σε βάλει στη ζωή του.
Για να μην το αναλύουμε πολύ, όλοι ψάχνουμε ένα άνθρωπο που να έχει τις ίδιες ανάγκες κι επιθυμίες με τις δικές μας. Μπορεί αυτό ν’ ακούγεται εγωιστικό, όμως, το πράγμα διαφορετικά δε θα κυλήσει και δε θα εξελιχθεί σε τίποτα άλλο από περιστασιακό σεξ και δακρυσμένες καρδιές. Έναν άνθρωπο που να θέλει να μας δει όταν θέλουμε κι εμείς. Που να θέλει να δει μαζί μας αυτή τη νέα σειρά του Netflix κι όχι μόνος ή με τους φίλους του. Κάποιον που να έχει την ίδια σωματική ανάγκη να μας νιώθει όπως κι εμείς. Κάποιον που να βρίσκει χρόνο, που να μας έχει στις top προτεραιότητές του.
Έτσι, κανείς δε νιώθει να παίρνει λιγότερα, κανείς δε θέλει περισσότερα και κανείς δε νιώθει να πιέζεται. Είναι, όμως, δύσκολο να συμβεί αυτό το σωστό timing. Δύσκολο έως και σπάνιο. Γιατί συνήθως οι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο ν’ αγαπήσουν ή είναι εγκλωβισμένοι σε καταστάσεις που δεν τους επιτρέπουν. Ή και γιατί φοβούνται ή δε θέλουν να ξεβολευτούν. Για να φτάσεις ν’ αγαπήσεις κάποιον, πρέπει να του δώσεις και την ευκαιρία να σου δείξει ποιος είναι και πώς θα είναι στη ζωή σου και οι άνθρωποι που ξεκινούν κάτι λόγω αμοιβαίας έλξης, δύσκολα φτάνουν σε αυτό το στάδιο. Τα παρατάνε κάπου στη μέση. Προτού το περιστασιακό σεξ γίνει έρωτας και συνήθεια, προτού κάνουν υποχωρήσεις και χώρο για να μπει αυτός ο άνθρωπος στη ζωή τους.
Τι θέλουμε λοιπόν και τι είναι αυτό που κάνει τελικά μία σχέση να λειτουργήσει; Θέλουμε το αίσθημα να είναι αμοιβαίο. Οι ανάγκες και οι επιθυμίες να είναι αμοιβαίες. Κάποιον που να του λες έλα και να σου λέω έρχομαι χωρίς δικαιολογίες. Κάποιος που να μη σε αφήνει ν’ αμφιβάλλεις για το πόσο σε θέλει. Που να θέλει απλά να περνάει λίγο χρόνο μαζί σου χωρίς αυτό να θεωρείται πίεση ή αγγαρεία.